„ Trzynaście ”

Hedonista spóźnia się na własny pogrzeb

on i jego ujarzmiona gwiazda

niezaprzeczalnie ogromną pokusą jest

zawarcie demonicznego paktu

wypatruję nowonarodzonej zmiany 

w opustoszałym lazarecie

przynęta wpełza mi do głowy

wywołując ambiwalencję uczuć

gitara bez wyrazu wlecze pudło

po zimnej posadzce

popełniając rozstrajającą braterską miłość 

niewiarygodnie

Cdn...

Pech, to też szczęście,

tyle że do nieszczęść.

Ciekawy, intrygujący tekst.

Pozdrawiam :)

@Sylwester_Lasota

Dziękuję i pozdrawiam;)

W dniu 17.11.2019 o 00:19, Lily Hamon napisał:

Niewiarygodnie.

Czy nie miało być przypadkiem - "niewiarygodne" ? (bez "i")

W dniu 17.11.2019 o 00:19, Lily Hamon napisał:

przywołuję

przywołuje ?

Takie techniczne "zastrzygi" ode mnie na początek ;p

Co do treści  i formy zaś...

Na początku było parę interesujących punktów, reszta nie wydawała mi się zbyt ciekawa,

ale powoli całość zaczyna być dla mnie wciągająca. Prozatorska, okrętkowa narracja, której u siebie zwykle nie lubię

(choć przez swoją hiperprecyzję nie jestem w stanie się jej wyzbyć) tutaj stała się istotą tego tekstu.

Tekstu tajemniczego i hermetycznego, wiele jest tu dla mnie sformułowań bardzo prywatnych, do których dostęp mają nieliczni albo i sama tylko Autorka.

W dniu 17.11.2019 o 00:19, Lily Hamon napisał:

charakteryzacja uśmiechu losu…

W dniu 17.11.2019 o 00:19, Lily Hamon napisał:

w zszarzałej poczekalni niepewności…

Takie trochę dziwne dla mnie te dopełniaczówki, zakręcone, ale nie na wskroś oryginalne.

W dniu 17.11.2019 o 00:19, Lily Hamon napisał:

wywołując poplątaną ambiwalencję uczuć.

Ambiwalencja sama w sobie jest poplątana. Jak dla mnie. Chyba że usilnie chcesz tu coś podkreślić.

W sumie to trudno mi ten tekst ocenić. Jest on plątaniną mistyki, patosu i jakiejś wirtualnej, jałowej rzeczywistości,

co powoduje, że trudno mi wbić się w nastrój. I brakuje mi tu jakiejś ostrej, mocnej puenty, ta która jest, nie robi na mnie niestety piorunującego wrażenia. Uważam że wiersz ten jest swoisty i wyjątkowy, co jest niewątpliwą zaletą.
Ale jakoś ciężko mi się w nim odnaleźć.

Pozdrawiam przyjaźnie,

D.

@Deonix_

Dziękuję za precyzyjną wypowiedź i dodanie otuchy :)

PS

Zastanawiałam się nad zmianą na małą literę

... miłość - 

" niewiarygodnie ", natomiast kompromitujący błąd w słowie przywołuje... 

Nie zauważyłam go, dzięki;) 

Czy Twoim zdaniem lepiej będzie pozostawić personifikację w owym wersie, czy może... 

Znam definicję słowa ambiwalencja, przyznaje słowo "poplątaną" jest zbyteczne, chciałam spotęgować...

Popracuję nad tekstem:) 

Dziękuję raz jeszcze.

Pozdrawiam;)

@Lily Hamon

Czekaj, bo się zgubiłam, personifikacją miałaby być "braterska Miłość" pisana w ten sposób, tak? 

Prawdę mówiąc mnie to nie robi różnicy. 

@Deonix_

Przeklęta hipermnezja :)

2 minuty temu, Lily Hamon napisał:

@Deonix_

Przeklęta hipermnezja :)

A, to nie wiem. Ja bym tu nic nie zmieniała ;)

@Deonix_

Pomyślę;)

Pozdrawiam

@Liryk 

Dziękuję:) 

@eM_Ka Dziękuję. 

Cdn... :) 

@Lily Hamon Dla mnie hedonista nigdy nie umiera. Wiem, że się czepiam, ale trudno mi się pogodzić z takim postawieniem sprawy. Tym bardziej, że jestem hedonistą:))

Poczekalnia niepewności jest słaba 

Reszta nawet nawet :-)

@Lach Pustelnik :) Cdn... 

Nie będę interpretować swoich tekstów...:) 

PS 

Zdradzę tylko, że owy hedonista żyje i ma się całkiem dobrze.

@light Pomyślę.  

Proponuję żebyś zostawiła i na przyszłość uważała na dopełniaczowki typu: pustynia miłości, korytarz czułości czy jakieś tam inne oceany namiętności :p Pzdr. 

@Lily Hamon No właśnie. Żyje. Wszak pisałem, że nie umiera. Hedoniście nie wypada robić takich rzeczy... A "Ujarzmiona gwiazda"? No cóż, gdyby nie chciała.... Pozdro:)

@Lach Pustelnik Dzięki za czytanie:) 

... niech interpretacja żyje własnym życiem:)