las pamięci

las pamięci 

jak pługi odwracają ziemię

tak mi zostaje ledwie wspomnienie 

Ja-wtedy

wyznawałem miłość 

wtedy-Tobie 

polana pełnią słońca południem i muchami senna

była sceną na której nasze splotły się neurony

skill nieśmiertelności ćpaliśmy zachłannie 

mówiłaś do mnie c z u l e do ciebie mówiłem 

to było tu wypaliło się wspomnienie było-mignęło 

dziś las rębny jesienią słotny i nagi tu stoi 

czasem jadąc zbaczam z drogi by zobaczyć jak rośnie

Też mam takie miejsce ktore ilekroć mijam przyprawia mnie o dreszcze :-) 

Ech młodość, miłość i brak hamulców o odpowiedzialności nawet nie wspomnę :-) 

Ładnie tu :-)

@Gosława ale mam nadzieję ze mowa o dreszczach rozkoszy? 

Też :-) 

W tym moim miejscu jest bardzo cicho i dość ponuro 

Nie tylko dreszcze rozkoszy wchodzą w grę :-)