Bajka, bajeczka

Bajka, bajeczka

Hasało źrebię po łące,

przyglądało się biedronce.

Ta do niego rzekła czule:

 - Lepiej popatrz na motyle,

machają swymi skrzydłami,

niby zajączki uszkami.

Klacze dziecię zadziwione

popatrzyło w inną stronę,

a tam był modraszek młody

i korzystał ze swobody,

skakał także konik polny

myślał sobie -  Jestem wolny.

Nagle grom z jasnego nieba

warknął - Co to za czereda?

Tak to było niby z cicha,

acz obudził leśne licha.

One zatańczyły bosko,

zaśpiewały bardzo głośno

i rozpierzchły się zwierzaki

tratując pobliskie krzaki.

Czytelniku znajdź tu morał,

bo to już najwyższa pora.

J.A. 

Marku :))

Trzeba cenić co się ma

i nie wywoływać zła:)

Witaj -  uśmiecham się.

                                                                      Radosnych chwil życzę.

Witaj,

zawsze  może  pojawić  się  jakieś  licho, szczególnie  gdy  nie  jest zbyt  cicho.

Z  uśmiechem pozdrawiam.

Oj, tak, tak,

wtedy można liczyć na buziak :)))

Waldku, fajnie się uśmiechać, dzięki. 

Licho się pojawia

i uszy nadstawia.

Krzyczy, tańczy żwawo,

ma przecież prawo. 

Dziękuję Kronikarko. J. 

Cześć Kocie, wiesz Twoja wersja tego wersu - ciekawa, zmieniam - sens pogłębi. Dzięki. Las jest nieopodal łąki i leśne licha nacierają kierując się głosem gromu z jasnego nieba. 

Jeszcze raz - dzięki. Pozdr. J. 

A jednak nie, zaburzy ilość sylab, a jest ich 8. No pomyślę. :))

Ładna bajka z morałem. Super Justyno :)