Anioły nad przepaścią

stoi trzeci w rzędzie

anioł pośród swoich

z pochyloną głową

nie ma gdzie się schronić

kryje swe poczwarne

foremki do lotu

widzi jasną przepaść

czuje klifu cięcie

zamyka już oczy

może jakoś będzie

uniósł się tak pewnie

do góry ten pierwszy

oklaski dostając od

mistrza legendy

poszybował dalej

lata choć wyklęty

drugi jest już pierwszy

z planem pognał w góry 

wypatrzył też miejsce

w samym orlim gnieździe

odnalazł się sprytnie

otrzymał więc aplauz

w zachwytu braw rytmie

przyszła chwila prawdy

trzepotu niemego

z wyrokiem na klifie

wypatruje szczyty

te niskie wierzchołki

to na nich się schowa

tylko jeszcze z panem

czeka go rozmowa

stanął nad przepaścią

na znak tylko czeka

mistrza wzrok go ciągnie

na dół tam gdzie rzeka

ta co w nurcie plytkim

dla tak wielu płynie

w jedynej mu znanej

ziemskiej tej dolinie 

porzucił swe skrzydła

nad klifem srebrzystym

nie chodzi nie fruwa

jest powietrzem mglistym

Lisa Aisato