I cóż, że wierszyk?

Na łóżku leży łyżeczka,

obok nieduży talerzyk.

Łyżeczka leży niegrzeczna,

talerz się nieco wyszczerzył.

A nóżki łóżka rzeźbione,

a brzegi kołdry srebrzone.

Srebrzy się na niej łyżeczka,

talerz też srebrzy się z deczka.

Któż tu je przyniósł, położył?

Któż ich używał, nie sprzątnął?

Czyż talerz na to zasłużył,

żeby przepadać za kołdrą?

Czy łóżko może być stołem?

Albo sypialnia jadalnią?

Cóż to za puste pytania?

Odpowiedź każdy ma własną.

Bo cóż to komu do tego,

jak ktoś się żywi bądź sypia?

Nigdy nie było żadnego,

rzeczą niektórzy, wzornika.

Jednak niejeden to powie:

Jedzenie w nocy niezdrowe.

Wiem to dobrze, bo przecież

od wczoraj jestem na diecie.

Przestrzeń pokoju rozjarzył

przebłysk jutrzenki za oknem.

Jak tylko oczy otworzę,

ślady obżarstwa posprzątam.

Tymczasem śni mi się wierszyk,

co cały rzęzi i zgrzyta,

A Ty już, nie po raz pierwszy,

dotrwałeś do końca wierszyka ;)

@Sylwester_Lasota pan talerzyk z panią łyżeczką okraszając się miłością, czynią sypialnie w każdym kącie domu.... zdrowie to tylko, nektar dla duszy...

Z uśmiechem :) powiem dotrwalem i nieźle się czytało 

@Sylwester_Lasota -  lubię proste bajkowe pisanie - znaczy jest fajnie,

                                                                                                                                  Pozd.

Sylwestrze :) bardzo łatwo i z dużą przyjemnością czyta się do samego końca :)

uBrzechwiłem się Sylwestrowo. Całkiem sympatyczny wierszyk :)

Pozdrawiam.

...... dotrwałam i sprawił, że się uśmiecham... :)

Nigdy nie jadam w łóżku.

Pozdrawiam.

Jejku język mi się w trąbkę zwinął :-) 

Z przyjemnością przeczytałam :-)