Trzy Improwizacje

TRZY IMPROWIZACJE

Szepty
to pieszczoty nocy
wilgotne pocałunki
w głębi aksamitnych źrenic,

wchodzisz w mój oddech tchnieniem
i rodzi się jedność
w kolebce wszechświata.

•

Okrywam się ciszą
przed hałasem świata
ciemność zna me grzechy
wybacza,

spowite niebem domy
to konfesjonały
przyklękamy w nich strudzeni
drogą.

•

Prawda 
oślepia wyrzuty sumienia
zamknięte w ciemni jak klisze,

prześwietla duszę
promieniami wstydu.

Izabella Teresa Kostka, 
"Drobiazgi / Briciole" Mediolan, 2019

Ilekroć wchodzę tutaj, dzisiejszego wieczoru, tylekroć coś sugeruje mi, bym zajrzał do Twojego utworu kolejny raz. :-)

Tajemniczy klimat Trzech improwizacji bardzo mi się udzielił.

@Wędrowiec.1984 dziękuję serdecznie za wizytę i komentarz. Cieszę się, że teksty pobudziły wyobraźnię. Miłego dnia! 

Bardzo fajny wiersz, pobudzający wyobraźnię. Peelka ma coś na sumieniu, skoro prawda tak boli:). Pozdrawiam. Marek. 

@Marek.zak1 @Wędrowiec.1984 dziękuję serdecznie za wizytę i komentarz. Cieszę się, że teksty pobudziły wyobraźnię. Miłego dnia! 

Witam -  jest fajnie jest ciekawie - udany debiut i to 

jest miłe - czekam na kolejne smakołyki...

                                                                                                        Uśmiechniętego dnia życzę.

@Waldemar_Talar_Talar

Słowo debiut raczej nie pasuje do autorki tego utworu. ;-)

@Waldemar_Talar_Talar miło mi, dziękuję za pozytywny odbiór i także gorąco pozdrawiam. 

@Wędrowiec.1984  - debiut na forum  ma się rozumieć...

                                                                                                               Pozd.

@Waldemar_Talar_Talar mam nadzieję, że znajdę tu Pokrewne Dusze, raz jeszcze dziękuję.

Myślę, że już znalazłaś ;-)

Przyjemnie się czytało :) bardzo fajne, nastrojowe.

Pozdrawiam.

Poprosimy o więcej. Może będzie kolejny tomik, tym razem z forumowymi wierszami? :-)

@Wędrowiec.1984 Czekamy na kolejny sonet:)

Coś już powstaje więc niedługo opublikuję. :-)

@Klara G @Klara G dziękuję, witam w moim świecie i pozdrawiam serdecznie.

Przeczytałem i mam ciut mieszane uczucia ze względu na pierwszą część. A mianowicie nie leży mi za bardzo " w kolebce wszechświata" brzmi patetycznie, jednak w dalszych improwizacjach jest bardziej przytulnie intymnie. 

Pozdrawiam 

Hiob

@Marcin Krzysica witam serdecznie, "kolebka wszechświata" to metaforycznie łono kobiety / macica, w której poczyna się nowe życie - wszechświat. Ahah, każda z nas jest kolebką małego wszechświata, przynajmniej z założenia Matki Natury.

Dziękuję za komentarz i pozdrawiam, miłego dnia! 

Toć chociaż że mnie prosty chłop to i ta młetamorfłoze zrozumiałem ino mi o wydźwięk chodziło. Człowiek czyta i zanurza się w intymny buduarze gdzie może obserwować parę kochanków lecz ten ostatni wers sprawia dla mnie wrażenie sztucznego i zamiast dalej konsumować ten wspaniały akt ksztusze siem Ościom  ;) 

Atmosferę tworzy wiersz 

Cień kobiecych kształtów 

W świetle świec lecz

Ksztuszem siem nim mocno

Stanął wszechświat 

Ością 

To tylko takie moje odczucia ale dziękuję za pochylenie się nad moim komentarzem :)

W dobie foliowych torebek i narastajacych gór plastiku, wole ciało z krwi i kosci.

milego dnia 

Podpisano

konsument połezji

@Marcin Krzysica Jak świat światem i sztuka sztuką DE GUSTIBUS zawsze, doceniam osobiste odczucia imć Pana, ale mnie akurat kolebka ością nie kością w gardle nie stoi, raczej rozczula. Piękno słowa powinno polegać na jego wolności i... demokracji. Świat jest wartościowy, bo różny.

Dziękuję raz jeszcze i miłego popołudnia!