nie poznaliście mnie

*     *     *

nie poznaliście mnie

chłopca z dolnego pokładu łajby odysa

i moich pięści rosnących

do buntu na górnym pokładzie

wśród śpiewu syren

gdzie przyspieszonym rytmem

wiosłowała głucha załoga

ja jeden wolny mały niewolnik

miałem możliwość wyboru.

*

to ja - wyzwoleniec

w szeregach dumnych spartan

pracując włócznią i tarczą

ginę ugodzony

*

lecz kiedy duch nasz

uniósł się nad pobojowiskiem

 cofnęły się kohorty dzikiego wroga

*

to ja

podszyty strachem

szarak – bohater mimo woli

gnany naganem enkawudzisty.

*

trawiła mnie tajga

nie ocaliła pomoc daleka sąsiedzka

ja człowiek odmiennej wiary

co tutaj robię w tym tłumie

zbrojnych niewolników.

*

Nasuwa mi się myśl... Nikt nie pamięta o ludziach, którzy przyczyniają się do "czegoś", pracą walką, pomysłem... Pamięta się o przywódcach, dowódcach. Zbierają laury nie zawsze zasłużenie... O nich się pamięta... Czemu? Bardzo fajna podróż przez czas...Rożne epoki, zdarzenia, a los człowieka bardzo podobny... Pozdrawiam

@Zoren Gig Dziękuję i również pozdrawiam.

Pięknie to napisałeś. Plastycznie. Historie przeżywa się patrząc oczami Twoich bohaterów.

@Bogumił Dziękuję Ci Przyjacielu.Trzymajmy się razem.