Dziecko PTSD

Boję się mamo że znowu gdy wrócę

Zobaczę ślady łez na twojej twarzy

Słabo ukryte pośród uśmiechu

Tak samo jak album co „nic nie znaczy”

Szybko schowany przed moim wzrokiem

Boję się mamo że znów zachorujesz

Przestaniesz dostrzegać we mnie swe dziecko

I będę tylko bodźcem do płaczu

Przykrym wspomnieniem tego drugiego

Ledwie zakwitłym a już umarłego

Boję się mamo że nas nie podniosę

Nie przyjdę do ciebie gdy będziesz wołać

I tak nie poznasz kim jestem przecież

Spojrzałabyś na mnie znów przestraszona

Pytając dlaczego umarłem tak nagle

Ładny, wzruszający tekst.

ten tekst w wielu miejscach sam sobie przeczy przez co trudno go wziąć na poważnie....

"Boję się mamo że znów zachorujesz

Przestaniesz dostrzegać we mnie swe dziecko

I będę tylko bodźcem do płaczu

Przykrym wspomnieniem tego drugiego"

boję się że przestaniesz mnie pamiętać i jednocześnie będę "przykrym wspomnieniem"...ciekawe

"tego drugiego" też zbyt wiele nie mówi wepchane jakby na silę.

boję się o mamę, a sam jestem bohaterem smutnej pointy bo nagle mama ozdrowiała, a ja umarłem.... przepraszam to nielogiczne.

Moim zdaniem tekst do poprawki. Pozdr.

Dziękuję bardzo i serdecznie pozdrawiam :)

Cześć!

Nie lubię tłumaczyć swoich wierszy, ale myślę że ten może wymagać wytłumaczenia. Wiersz jest logiczny, zapewniam :).

Jak tytuł wskazuję opisuję w nim PTSD - Zespół stresu pourazowego, na który choruje matka po śmierci swojego dziecka. PL-em jest brat/siostra zmarłego, który w okresie choroby matki jest dla niej intruzją - bodźcem wywołującym wspomnienia traumatycznych przeżyć. I mimo że PL żyje, jego matka nie rozpoznaje w nim jego a zmarłego brata. Wiem, trochę zawiłe - ale uwierz mi - to proza życia codziennego :)

Pozdrawiam serdecznie :)

Masz rację. Cóż, uczymy się całe życie. teraz wszystko już jasne

i faktycznie to dobry, poruszający tekst.

Emocjonalny, poruszający zapis. Jedynie w tytule coś bym zmieniła, by nie brzmiał tak medycznie. 

Pozdrowienia

Dziękuję bardzo!

Zgadzam się co do tytułu - dużo czasu myślałam nad nim, niestety żadnego lepszego już nie wymyśliłam. Ale będę szukała czegoś lepszego dalej :)

Pozdrawiam!

@Pia, @iwonaroma, @Marek Miłosz dziękuję za wasze oceny!

 "Przykrym wspomnieniem tego drugiego

Ledwie zakwitłym a już umarłego" 

Ale to jest chyba źle... Bo skoro "przykrym wspomnieniem ledwie zakwitlym" to dalej raczej powinno być  "a już umarłym" (a nie umarłego) 

Wiem co chcesz powiedzieć ale mz w tym miejscu kuleje zapis. 

:) mnie spontanicznie po pierwszym przeczytaniu pojawiło się jako tytuł "Drugie dziecko" - ale wiadomo, to nie mój wiersz. :)

Przyznam że nie jestem najlepsza w odmianie i przy tym zdaniu spędziłam trochę czasu. Tutaj "ledwie zakwitły" jest człowiek - ten drugi. A więc człowiek który ledwo się rozwinął a już umarł. Wydaje mi się że jest w porządku.

@iwonaroma, dziękuję za sugestię. Uważam jednak podobnie jak Pia, że PTSD musi zostać w tytule. Wskazuje pewną drogę interpretacji o którą mi chodziło. Mimo wszystko, dziękuję!