oni (inni)

modlą się 

a inni (oni) strzelają 

nabojem złym okiem brudnym pocałunkiem 

wściekli że 

to nie oni

są niewinni

@iwonaroma tak sobie myślę,że modlą się do tego samego boga i nic z tego nie wynika. Wrażliwość ogromną wyczuwam w tym wierszu.

@Dag  

Hej Dag, wrażliwość moja niekiedy mocno ukryta...bo ją trzeba chronić ;) 

Zmieniłam końcówkę na bardziej "normalną", bo w tym temacie może eksperymenty mniej są właściwe. Pozdrowienia 

Mocne. Podoba mi się wyrazistość i forma. 
pozdrawiam 

Krótko i treściwie.

Mam jednak wątpliwości, czy ci , którzy strzelają zazdroszczą swym ofiarom niewinności. Raczej upajają się swoim okrucieństwem. Jakie by ono nie było...

Pozdrawiam.

Bardzo dobre.A może by tak zakończyć:

wściekli że

to nie oni

są oni (inni)

Pozdrawiam:)

ci, co się modlą strzelają też, często nawet dotkliwiej niż inni (ci inni), bo nawet wbrew temu w co wierzą potrafią strzelać na oślep. Wiersz z pomysłem i do pomyślenia :)

@Tom Tom

dzięki Tom :)

Witam -  mocny...

                                                       Ciepełka ci życzę i uśmiechu.

@WarszawiAnka

Aniu, być może jest wiele opcji/źródeł strzelania (na pewno jest :)). Zazdrość wg mnie to jedna z głównych przyczyn zła - a zazdrość, że ktoś jest spokojny i szczęśliwy - wtedy gdy my cierpimy... tak strasznie cierpimy...może prowadzić do zawiści, a tu już krok do zbrodni. Głęboko cierpieć i nie zazdrościć...o, to już krok do doskonałości. Z drugiej strony strzelanie w słusznej sprawie...nie wykluczam, że i takowe jest - mocno nam zaburza rozeznanie (przynajmniej mnie ;)), po której stronie jest racja. To co Ty przytoczyłaś, tj. zabijanie tylko i wyłącznie dla własnego upojenia - to chyba rzadko występuje, ale jednak występuje. Jeśli z przyczyn upośledzenia to pół biedy, ale w przypadku działania celowego...to już wskazuje na zło skumulowane, skoncentrowane, uosobione.

Również pozdrawiam

--------------------------------

@Ast Voldur

no dzięki ;)

zostawię zakończenie takie, jakie jest. Odzdrawiam

Masz rację Janku, niektórzy modlą się a potem wchodzą w stany emocjonalne i strzelają...Ciężko czasem zachować (s)pokój, gdy się jest prowokowanym. A istnieją przecież mistrzowie prowokacji...

------------------------------

dzięki Waldku, również dobrego

@iwonaroma : Niekoniecznie miałam na myśli strzelanie w dosłownym tego słowa znaczeniu, ale celowe ranienie innych.

A najlepszym lekarstwem na zazdrość jest zajęcie się sobą. Własne sukcesy, nawet niewielkie, eliminują zazdrość. :)

Pozdrawiam

@WarszawiAnka

No tak, ja również, strzelanie (dosłowne) to tylko jeden z elementów szerokich możliwości ;) ranienia. Twoja recepta na zazdrość jest bardzo dobra wg mnie-  z tym że nie każdy może sobie na takie leczenie pozwolić (skrajne sytuacje np.wojna, ciężka choroba i ból fizyczny ale też lżejsze sprawy typu obarczenie rodziną,  bieda i przymuszenie do niechcianej, nielubianej pracy etc.). To czasem luksus móc się zajmować sobą,  my tutaj- poeci mali i duzi jesteśmy pod tym względem szczęściarzami :) 

zdrówka również 

‐‐‐---------

Podziękowania dla Natuskii :)

[...]my tutaj poeci mali i duzi[...]Proszę mnie dodać do tych drugich.Pozdrawia - szyderca:)

Tylko do dużych? Nie wielkich? :)

200 lat temu byłbym wielki bez dwóch zdań:P .Hahaha.

Bo wtedy ludzie byli generalnie niższego wzrostu :)

dobranocka 

Podbijam dla Pani - najczęściej komentowane do 20:)Spokojnej nocy.

Każdy powinien zająć się sobą na miarę możliwości. Coś poukładać, uporządkować w swoim życiu, małymi kroczkami posuwać się do przodu. A zbytnie obciążenie może wcale nie być zrządzeniem losu, tylko wynikiem własnych, błędnych wyborów.

Co do sytuacji skrajnych, to oczywiście zgadzam się, ale zawsze zadziwiała mnie ludzka determinacja, aby po jakiejś tragedii, np. wojnie ze wszystkich sił starać się wrócić do normalności. Warszawa jest tu najlepszym przykładem. :)

Pozdrawiam

P.S. Mówię to nie tylko do Ciebie, ale i do siebie...

@WarszawiAnka

To prawda Aniu, każdy powinien dążyć do szczęścia. Zresztą,  tak jak piszesz, nawet w sytuacjach skrajnych, i w czasie wojny ludzie śpiewali, tworzyli, spotykali się, kochali, nawet czasami śmiali i żartowali. Tylko w przypadku silnego bólu trudno jest skupić się na czymkolwiek innym,  ale trzeba przeczekać, przemodlić- minie.

Oczywiście pozdrawiam.

@Dag : Dziękuję. :)