Zielone Kostki z jedzeniem

Idę przytomnie z Tobą na głowie

z wami w kieszeniach 

Józefino zapadła mi się noga 

w bruku sztuka zieleni walczy

z natłokiem ludzi 

i Pan tak szybko daje jeść 

o Zielone Kostki odpoczywają

na ławce obok rowerów i Panów

A ja stygnę do reszty

józe fino!

Ale... że o czym jest ten wiersz? Co w nim chciałaś przekazać?

Nie wiem co mi chciał powiedzieć, chyba chciał być Napoleonem.

@Młoda przepraszam, odpisałam Ci bzdurne, nawet nie wiem dlaczego, pozdrawiam 

Chodziło Ci o Józefinę, żonę Napoleona? Kurde ciężko ten wiersz rozgryść. Od ludzi nie uciekniesz, ale nie każdy jest człowiekiem są jeszcze ludzie i ludziska :) 

Dziękuję za komentarz. Ludzi u nas dostatek. Muszę jeszcze pracować skoro tak ciężko, pozdrawiam

To może dodam grosik.

Madziu, przychodzisz pod moje wiersze i ładnie komentujesz, dziękuję :)

Przyszłam tu za @Rastu, odważyłam się przyłączyć do jego komentarza.

Możliwe, że jestem ciemna jak tabaka w rogu, chciałabym trafiać po Twoich śladach, rozumieć o czym prawisz, ale nie trafiam, nie rozumiem.  Czytam Cię zawsze ale nie wiem jak skomentować. Przykro mi, że się nie rewanżuję, wybaczysz?

Ja też nie trafiam w interpretację Twoich wierszy.

@Magdalena Nie jestem co prawda specjalistą od wierszy, ale w drugiej strofie czuję niedosyt, proponuję dopisać nieco więcej ;-)

No co Ty Alicjo przecież ja nic nie potrzebuję, dziękuję

Nie szkodzi.

Ciężka sprawa z dopisaniem, wiersz już się skończył i odszedł, pozdrawiam

Potrzebujesz jak lustra, Madziu. Każdy chce wiedzieć i widzieć jak wygląda, jak widzą go inni.

Wyobrażasz sobie książkę, której nikt nie kupi, albo film, którego nikt nie ogląda, nie komentuje.

Każdy ma swoją dumę, rozumiem to. Ale kiedy ktoś mówi, że ładnie wyglądasz np. w czerwonym i mówi to szczerze, to chyba jest Ci miło. Będę się starała bardziej, przynajmniej spróbuję, tymczasem pozdrawiam przyjaźnie :)

Wyglądam zabójczo w czerwieni (jak większość z nas) a noszę męskie koszule i tak po prostu obecnie jest. Nie będę udawała, że nie chcę się podobać, to nie to. Muszę zwyczajnie coś ochronić i przerobić, nie mam złudzeń co do zrozumienia mnie na razie. Ale zmierzam do Was cały czas, pozdrawiam serdecznie.

No

Madziu to już bzdura :) Nic jeszcze się nie skończyło, jak chcesz to możesz dlatego właśnie powstał warsztat, jak już będzie kompletny to powinien wylądować na ścianie w wierszach gotowych.

Alicjo weź nie jestem jakimś potworem :P

Ups od nowa :D

Madziu to już bzdura :) Nic jeszcze się nie skończyło, jak chcesz to możesz dlatego właśnie powstał warsztat, jak już będzie kompletny to powinien wylądować na ścianie w wierszach gotowych.

Alicjo weź nie jestem jakimś potworem :P

Można? Można :) 

Ale mnie poustawiałeś, dobrze, to o czym sobie życzysz dalszą część, daj mi słowo albo uczucie

Nie wiem czy jestem w stanie to zrobić, Ty daj sobie czas. Wróć do tego wiersza jak coś się zmieni czyli jak coś wymyślisz. Wiem że to strasznie trudne ale każdą myśl można zapisać na wiele sposobów. Poprostu nie wrzucaj go, myśl o nim, nie cały czas, nie od razu Rzym zbudowano 

Widzę, że inaczej piszesz niż ja, pozdrawiam

Zdaje mi się że każdy trochę inaczej pisze tak samo jak każdy z Nas inaczej myśli :P

Ja tam myślę, że mamy ten sam typ procesora.

Pewnie tak, musiałem spędzić sporo lat żeby mnie choć tyć zrozumiano. Dlatego proszę Cię żebyś się nie podawała i przekształciła ten wiersz na prostrză modłę. Proponuję zacząć od własnej interpretacji bo kto lepiej wie niż autorka?