Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki
Wesprzyj Polski Portal Literacki i wyłącz reklamy

Zegar oblepiony frużeliną


Rekomendowane odpowiedzi

Czas nam ucieka, tak szybko zegar tyka,

Lecz w chwilach refleksji spowalnia, jakby oblepiła go frużelina,

Biała kartka furażeruje by przykuć poetę,

By wzroku odwrócić nie mógł, by pisał jak zwierzę, instynktownie,

łudzi go że będzie wiekopomnie podziwiany,

przez pokolenia przyszłe,

Czyż nie?

Bierze więc on udział w tym procederze czynnie,

A koniec wciąż oddala się zwinnie.

 

Jak wiele człowieka w życiu jego minie? Gdy pogrążony w pisaniu zamyka się w kinie? Baśniowym piórem pisząc coś w imię, w imię czego?

Zjawiska jednego, które zalało czoło jego potem,

Tak wiele ludzi zginie, w jego tekstach, wierszach,

A ludzie wciąż nie wiedza, czy poezja to bestia.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


×
×
  • Dodaj nową pozycję...