BIAŁA KŁODA

*

a kiedy patrzy na nas ta biała kłoda 

spojrzeniem  dziwnym bez aprobaty

nie myślała przecież nigdy

stać się niewiadomą w rękach czarodzieja

*

że będzie zmieniała swe oblicze

wzrok nowy otrzyma i maskę

chodzić za nią będą wspomnienia

lecz nie oddzieli niczego czarną kreską

 *

litościwe spojrzenie

ścina dłuto szerokie

sztuczne żyły tworzą nową strukturę jej ciała

umiera jej natura pierwotna

i zapomina swą gwiazdę którą na głowie miała

*

może jednak pysznić się zechce

kiedy twórca jej smak zadowoli

*

albo z pogardą przyjdzie barbarzyńca

i spali jej ciało leśne

*

@Bronisław Suchy  -  witam -  ciekawie dziś u ciebie - i zagadkowo...znaczy

o/k.

                                                                                                                                            Pozd.

Drewno lipowe jest doskonałe do rzeźbienia, jak również pisze się na nim ikony :)

Twórca kocha również to drewno z którego tworzy dzieło.

PozdrawiaM.

@Marlett dziękuję za refleksyjne słowa i swój tok myślenia w związku z moim wierszem.

pozdrawiam

@Waldemar_Talar_Talar To tak z rozbiegu bez końcowej jeszcze obróbki.

dziękuję i pozdrawiam.

Biała kłoda niczym Biała Dama :)

Pozdrawiam :)

@Sylwester_Lasota Ciekawe skojarzenie. Dziękuję i pozdrawiam.

Dobry pomysł na wiersz. Nie każdy może zostać rzeźbiarzem, dlatego w I- szym wersie czytałam, .. na mnie... czyli na peela i

niechby były to jego odczucia, nie ogółu.  Jest kilka inwersji, czy naprawdę konieczne.?

Podałam w okienku wiersza ewentualne sugestie. Popatrz, czy coś się zda.... jak nie, nie szkodzi... :)

Pozdrawiam.

@Nata_Kruk @Nata_Kruk

..

Niech jednak wszyscy rzeźbiarze poczują się czarodziejami......

 albo wszyscy czujący choćby inny proces twórczy .....>a kiedy patrzy na ciebie ta biała kłoda<

Dziękuję i pozdrawiam.