Ballada o starym ojcu, dwóch braciach i stadzie świń

Dawno temu, przed wiekami, na początku czasów,

żył raz sobie jeden Starzec, tuż na skraju lasu.

Miał tam szałas, całkiem spory, a w nim starą żonę

i dwóch synów wyrośniętych. Wiersz jest właśnie o nich.

Na początku żyli zgodnie, jak powinni bracia,

jednak z czasem wielka sprzeczność między nimi zaszła.

Miał nasz Starzec wielkie stado oswojonych świnek

i te świnie między nimi wszystkiemu są winne.

Bracia paśli je od rana, paśli do wieczora.

Aż rzekł Starzec do swych synów: Podzielić je pora.

Lecz nie ja je będę dzielił i nie wy dzielicie,

ile świnek z wami pójdzie, tyle dziedziczycie.

Teraz macie jedną szansę żeby je przekonać.

Świnie przecież nie są głupie, też mogą głosować.

Pierwszy brat powiedział: Świnki! Chodźcie wszystkie ze mną!

Dam wam wszystko, czego chcecie, nie myślcie daremno.

Dam wam żarcia ile trzeba i dobrej popitki.

Dam wam pewny dach nad głową i miejsca na zbytki.

Nie będziecie miały zmartwień, wszystko pod ryjami!

Chodźcie wszystkie teraz za mną, głosujcie rapciami!

Potem drugi brat wystąpił przed tym świńskim stadem:

Też wam powiem co zamierzam, dam wam dobrą radę.

Ja wam w niczym nie pomogę, żeby przeżyć godnie,

same się będziecie trudzić, lecz będziecie WOLNE!

Jednak moja dobra rada - zostańcie wy przy mnie,

ja swojego Ojca słucham, żadna z was nie zginie.

Wiedział dobrze drugi z braci, co pierwszy planuje,

lecz że świnie jednak głupie, więc ich nie żałuje.

Większość z nich za pierwszym poszła, dziś są pełne chlewy.

Potomkowie  pozostałych, w lasach zaginęli.

Między braćmi jest nienawiść i wieczna niezgoda.

I to koniec jest już wiersza, jeszcze tylko dodam:

Kto ma oczy niechaj czyta, kto ma rozum - myśli.

Może kiedyś nam elita w końcu się oczyści.

Jeszcze jedna rzecz się kryje pomiędzy wersami:

nie obdarzaj nigdy świni cennymi  perłami.

Żadna świnia nie doceni najszczerszych intencji,

każde dobro ryjem zryje, sianem się wykręci.

ze względu na zanikające rymy w wersach nieparzystych proponuje inny zapis:

Dawno temu, przed wiekami, na początku czasów,

żył raz sobie jeden starzec, gdzieś na skraju lasu.

Miał tam szałas, całkiem spory, a w nim starą żonę

i dwóch synów wyrośniętych. Wiersz jest właśnie o nich.

Na początku żyli zgodnie, jak powinni bracia,

jednak z czasem wielka sprzeczność między nimi zaszła.

Miał nasz starzec wielkie stado oswojonych świnek

i te świnie między nimi, zdaje się, są winne.

Bracia paśli je od rana, paśli do wieczora.

Aż rzekł starzec do swych synów: Podzielić je pora.

Lecz nie ja je będę dzielił i nie wy dzielicie,

ile świnek z wami pójdzie, tyle dziedziczycie.

Teraz macie jedną szansę żeby je przekonać,

świnie przecież nie są głupie, też mogą głosować.

Pierwszy brat powiedział: Świnki! Chodźcie wszystkie ze mną!

Dam wam wszystko, czego chcecie, nie myślcie daremno.

Dam wam żarcia ile trzeba i dobrej popitki.

Dam wam pewny dach nad głową i miejsce na zbytki.

Nie będziecie miały zmartwień, wszystko pod ryjami!

Chodźcie wszystkie teraz za mną, głosujcie rapciami!

Potem drugi brat wystąpił przed tym świńskim stadem:

Też wam powiem co zamierzam, dam wam dobrą radę.

Ja wam w niczym nie pomogę, żeby przeżyć godnie,

same się będziecie trudzić, lecz będziecie wolne.

Jednak moja dobra rada - zostańcie wy przy mnie,

ja swojego ojca słucham,żadna z was nie zginie.

Wiedział dobrze drugi z braci, co pierwszy planuje,

lecz że świnie jednak głupie,więc ich nie żałuje.

Większość świń za pierwszym poszła, dziś są pełne chlewy.

Potomkowie  pozostałych, w lasach zaginęli.

Między braćmi jest nienawiść i wieczna niezgoda.

I to koniec jest już wiersza, jeszcze tylko dodam:

Kto ma oczy niechaj czyta, kto ma rozum - myśli.

Może kiedyś nam elita w końcu się oczyści.

pozdrawiam

Oczywiście, że można i tak :)

Dzięki Jacku. Na razie zostanę przy pierwotnej formie, ale może zmienię. Potrzebuję trochę czasu ;)

Również pozdrawiam :)

Może czegoś nie zrozumiałem, ale czy te wolne świnie zginęły w lasach?  Wolność może być w takim razie zdradliwa. 

Bywa, szczególnie, gdy się nierozważnie z niej korzysta. Nie wiedziałeś? :)

Właściwie, to tam jest 'zaginęły' :). Taka niewielka różnica, ale jednak...

Dzięki za obecność i pozdrawiam :)

Tak, wolność to wyzwanie, a tak z polityki, większość partii liberalnych jest w odwrocie. U mnie w świecie zajęcy i leśnej demokracji, jest podobnie.Pozdrawiam. Marek

O! Już lecę czytać :)

niedawno, w dyskusji pod jakimś wierszem napisałem,

zdaje się do Ciebie, że spadam

do lasu

No nie wiem, co teraz myśleć

A wiersz

Pozdrawiam.

Dzięki :)

Zasadniczo, jestem leśny człowiek, więc dla mnie wszystko co w lesie, to dobre. No może prawie wszystko, bo komary i kleszcze raczej nie ;)

Również pozdrawiam :)

Przedni wierszyk:) A jaki morał! :P że ho ho. Kupuję wiersz w całości. 

Propozycja Jacka dla mnie bardzo na tak. Pozdrawiam Sylwku.

Łatwo nie będzie.

Elity odeszły w Powstaniu warszawskim, Katyniu, Piaśnicy i ….. mógłbym długo wymieniać.

Zostały …..

Zresztą pewnie czytałeś "Folwark zwierzęcy"

Takie czasy - świnie są najrówniejsze.

Pozdrawiam

Niestety, dokładnie tak samo to widzę. Jedynie określenie odeszły, wydaje mi się nieco nie dokładne w sytuacji, gdy Ten ogród został przepielony z co wartościowszych jednostek. 

Dzięki za obecność i pozdrawiam.

Lubię takie bajki :)

Rzekła świnia:

O to właśnie ludzi winię

Że obłudne są z nich świnie

Pzdr. FK.

Dzięki :)

Zapomniałem dodać, że też jestem z lasu :)

Ja też :)))))

Też też :)))))))))))))))

Ok. Dzięki.

Również pozdrawiam :)

Jacku, zmieniłem nieco formę i trochę przeedytowałem, mam nadzieję, że teraz jest lepiej.

Jeszcze raz dzięki :)

Sylwku, nieco zmieniłeś - chcesz być oryginalny ok.

ale wierz mi po to wymyślono strofy aby ułatwić ludziom czytanie.

może masz ambicje wieszcza wtedy skróć każdy wers o jedną sylabę (trzynastaka) i cięgiem leć

Pozdrawiam Jacek:))

ps nareszcie pachnie mi normalnością i idę do wyborów

i nic innego nie wypada jak pozdrowić: "ryju ty mój"

:))

No, cóż, jeszcze się taki nie urodził... :)

Również pozdrawiam.

Do poczytania :)