rozgadana jesień

pożółcił świat w południe wrzesień

cienie położył u naszych stóp

wiatr zawadiaka chłód skąd dziś niesie

nadchodzi jesień i jest tuż tuż

przelotnym deszczem do drzwi zapuka

tłamsi upałem emocje słów

w czystej logice niejedna luka

zasłonę spuśćmy nie o tym tu

niech was nie wkurza niejeden kretyn

co demokrację pakuje w grób

luzik kompletny mowa do rzeczy

przekażmy sensy prostotą słów

wciąż żółci świat w południe wrzesień

wydłuża cienie u naszych stóp

wiatr zawadiaka tylko chłód niesie

jesień za drzwiami stanęła już

zacznijmy mówić miast pokrzykiwać

ucho czarować urokiem zdań

niechaj rozkwita nam erystyka

niech każde zdanie sens jakiś ma

a jeśli przyjdzie skrzyżować słowa

to odrobinę zniżajmy głos

uśmiech na ustach spokojna mowa

to argumentów więcej niż sto

wyżółci świat w południe wrzesień

rozkłada cienie u naszych stóp

wiatr zawadiaka przecież chłód niesie

a jesień stuka do drzwi puk puk

Jacku, bardzo lekko i świeżo ubrałeś jesień. Z taką jesienią mogę się witać co miesiąc ;)

Pozdrawiam t. 

Wybory psują jesień.

Przeczytałem z przyjemnością.

Pozdrawiam

dziękuje - sprawy poważne opisane strawnie

Pozdrawiam

a może nadają nowy koloryt jesieni

Dzięki Pozdrawiam

... oj tak, rozgadana Twoja jesień, Jacku, pomiędzy barwami września rozkładasz cienie u naszych stóp,

jest też wiatr zawadiaka, który niesie "nie wiedzieć"  skąd zbędne pokrzykiwania, a lata mijają, mijają... 
Treść aktualna od lat i każdej jesieni powtarza się ta ciemniejsza otoczka, za to złota polska potrafi

cieszyć oko - jak dobrze, że znowu jest.

Pozdrawiam.

starałem się zatrzymać (oddać klimat) jesień 2019

dzięki Pozdrawiam