Rana

Myślałam, że już tak nie bolą,
Myśl o nim i wspomnienia,
Jednak gdy posypuje blizny solą
Krwawią znowu otwarte obrażenia.
Ból przepełnia wnętrzności,
Moje serce płacze szkarłatem
Przepołowione, pragnie być w całości,
A nie może, bo on będący całym światem
Wyrzucił swoją część do śmieci,
Niczym przedmiot bez wartości
Gwiazda która jaśniała, już nie zaświeci,
Została zgaszona bez litości.
Jak kochającego Orfeusza do Hadesu,
Tak moje serce by mnie prowadziło
Tak jak życie Eurydyki dobiega kresu,
Tak i ode mnie szczęście się odwróciło.
Dusza płacze z tęsknoty,
Łzy po policzkach spływają,
Stracił miłość z powodu własnej głupoty,
Serce naznaczając po wieki raną.

Głupota, czyli ustalone, ze 100% winy było po jego stronie. To tak rzadko działa, a matka natura też ma coś do powiedzenia, o czym często nie mówi zainteresowanym.

@Marek.zak1 A nie? Gdyby Orfeusz się nie odwrócił, by zobaczyć Eurydykę, odzyskałby ukochaną. Jak to nazwać inaczej, niż własna głupota, ostrzeżono go przed tym, powiedziano by się nie odwracał, jednak nie posłuchał i to uczynił. Podobnie zrobiłam ja, gdybym nie zdradziła swoich uczuć miałabym kontakt z osobą, którą kocham, też mnie przestrzegano bym tego nie robiła, a jednak emocje tak mną kierowały że zdradziłam, co czuję. Inne sytuacje, ale jednak efekt podobny...

---------------------

Orfeusz to mit, a ludzie się rozstają, niby przypadkowo, a natura trochę w tym bierze udział, bo może jest konflikt genetyczny, czy inna niezgodność biologiczna, podwyższone ryzyko uszkodzonego płodu itp. Nie wiemy o wszystkim, więc więcej pokory wobec natury:). Pozdrawiam. Marek

Czas jest lekarstwem na wiele ran.

Pozdrawiam