***(lubię się kołysać...)

1.

lubię się kołysać na moim krzesełku

przyziemne mam myśli na starym stołeczku

kiedyś byłam dzieckiem takim jak Pinokio

gubiłam pieniądze i kłamałam mocno

teraz jest tak samo choć może inaczej

język już nie bywa prywatnym tłumaczem

2.

prywatnym tłumaczem byłam sobie sama

już jako dziewczynka granice badałam

z przeróżnych nakazów kościeć  sobie robił 

szkielet drobnych sumień i ślicznych nałogów  

tak sam sobie robił twierdzę co ją bronił

wielki mały Sumień  pierwszy spośród wrogów

3.

pierwszy spośród wrogów kołysał mi grzywką

na prawo i lewo obłędnie mną wodził

dzielnie to znosiłam bo cóż było robić 

szaman nie dziewczyna powoli się rodził

teraz jest tak samo choć może inaczej

plącze się kobieta na około wrażeń

4.

na około wrażeń przysiada motylek

nie kręci się wcale koło prostych dziwek 

wielki zakręt robi bo jest metaforą 

z tego małego mnóstwa się zaroją

nie gardzą upadłe zwykle upadłymi

ciągnie się sumienie pomiędzy wiernymi 

*

pomiędzy wiernymi lubię się kołysać

hasło mają swoje: wino i pszenica

są domem drewnianym i bezpiecznym gankiem 

drewno jest rzeźbione prapradziada 'targiem'

ganek jedną stopą wychodzi za słowo

nie mnie ich oceniać ja ich nie oceniać

oni mnie nie cenić ja ich nie doceniać

Kali Kali pić! Kali Kali jeść!

Podmiot Liryczny lubi bujać :)

@Marlett Sugerujesz mi że kłamię?

Bujanie to rodzaj kołysania :)

czyż nie ?

@le_mal tak istotnie proszę Pana, tylko różnicę sprawia 'się', pozdrawiam

Ja tam lubię bujać w obłokach :))

i się nie jest potrzebne ... he he

@Marlett

no to kolejny etap gry przed Tobą

kiedy pojawia się piękna zwrotność 

chowa się w każdym 'się' gubi się często 

w 'mnie'