Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki
Wesprzyj Polski Portal Literacki i wyłącz reklamy

wena


Andrzej_Wojnowski

Rekomendowane odpowiedzi

Może mnie opuściłaś nie wiem co się stało

 piórem  latać próbuję przestrzeni za mało

przypominam zdarzenia zamieniam je w słowa

rzucam szybko na papier i rano od nowa

 

stosy kartek wciąż rosną drobno zapisane

potem nie chcę ich czytać bo śpiewają marnie

moje myśli marzenia nigdy niespełnione

wylądują w piwnicy na dolnym poziomie

 

co mam zrobić niestety ciągle coś brakuje

ty pomagać mi nie chcesz więc piszę jak umiem

chciałbym przestać nie mogę bo malutka iskra

zawsze nocą wyszepnie

może jeszcze nie przyszła

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

Na dolnym poziomie

W niejednej piwnicy

Coś takiego stoi

Co gdy rozdziewiczyć

Przenika w głąb kości

(A przenikać umie)

W ciągu (ćwierćwieczności)

Weną owocuje

 

Wystarczy gdy bulknie

Tak z piętnaście razy

A pod dolną półką

Wytworzy się azyl

I wenę wytrąci

Z równowa gisobą

Więc odwiedź ten kącik

A stanie tuż obok

 

;)

 

Pozdrawiam.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

ja tam do piwnicy nie mam po co schodzić

otwieram lodówkę  browarek się chłodzi

nie liczę szklaneczek gdyż kilka wypijam

wnet wena się zjawia  moja bardzo miła

 

zaraz mnie uwodzi potokiem wyrazów

plikiem zdań okrągłych paralaksą frazy

pieszcząc siłą głosu gestami rozpuszcza

mówiąc pierwsza w nocy pora iść do łóżka

 

gdy rano się budzę znów jest przy mnie wena

wzrokiem  bazyliszka ciepło opromienia

z pokojem stoickim wszystko dobrze znoszę

i jeszcze z rozpędu skrobnę kilka strofek

 

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

oj ta zgraja panów

jakoś trochę razi

w słowniku podręcznym

ciekawsze wyrazy

 

może być wataha

albo jakaś sfora

na kobietę vampa

niekoniecznie skora

 

pozdrawiam

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

moja koleżanka przyjaciółka stołu

nie wprasza się wcale do mojego domu

prawdę trzeba rzeknąć to jest obłudnica

przeczy potakuje milcząc anioł i djablica

 

niestrudzenie idzie dotyka mych włosów

w korytarzu luster oprzeć się jej nie sposób

 

 

@Jacek_Suchowicz  

skoro mnie nie chcecie toteż sobie idę

napiję się zatem ze zwykłym gminem

Edytowane przez Magdalena (wyświetl historię edycji)
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Ciekawa podróż bohatera przez życie, wzbogacana wspomnieniami i refleksjami, jak w życiu każdego z nas. Dwa drobiazgi:  

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Jeszcze nie spotkałem pijanego, który wyznałby otwarcie, iż jest pijany, a wprost przeciwnie: im bardziej pijany, tym uparciej utrzymuje, że jest trzeźwy.   To chyba jakiś specjalny wagon, gdyż przedział pierwszej klasy miał sześć miejsc do siedzenia, a przedział drugiej klasy osiem miejsc. Obecnie na większości kolei europejskich obydwie klasy mają po sześć miejsc. Ale ogólnie całkiem niezłe.

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • ,, Boże, mój Boże,  czemuś mnie opuścił? ,,   niedawno wołaliśmy ,, witaj KRÓLU,,  a dziś ,, na krzyż z nim,,  i ukrzyżowaliśmy Jezusa    po ludzku w bólu żali się ON szuka pociechy u Boga Ojca  zawierza się Mu całkowicie   ,, niech się stanie jak Ty  chcesz, a nie jak Ja chcę…   do końca jest Człowiekiem    umarł jak każdy z nas  to jedyna droga do domu Ojca tam nas oczekuje  idźmy do Niego z ufnością    Jezu ufam Tobie    2022 /2024 andrew  cytaty Ps. 126, Piątek  dzień męki i śmierci Jezusa
    • Wiejskie kościółki Małe, drewniane Duże, murowane Na tych poddaszach wiją gniazda jaskółki   Msze wieczorne, czy te nad ranem Na radość ślubów, na rozpacz pogrzebów Schodzą się ludzie ze wszystkich brzegów W tych ścianach modlitwy zamurowane   Blask wpada nieśmiało przez świetlik Oświetla wiernych oczy I policzki, które czasem łza zmoczy W tych oczach - mętlik   Obok kościółka, mała aleja Tłumy dusz, nie wiadomo skąd Ktoś w ich dusze ma jednak wgląd W tych duszach - nadzieja   Biją głośno kościelne dzwony Ciche łkanie przy pustym grobie Cmentarną ziemię wróbelek dziobie W tej ziemi, z tych łez, wyrosną klony   Wiejskie kościółki Ptakom - schronienie Ludziom - zbawienie Zapewnią te małe przyczółki    
    • życie pozagrobowe pierwsi  wymyślili Egipcjanie    niezwykła obietnica  i odpowiednia administracja  trzyma naród w zaprzęgu  kapłani mogą wydłubywać ludziom oczy  rabować grobowce    wiara jest najważniejsza    na czas budowy domu osadnicy  okopywali się w żywej ziemi  gościnność bezkresnej Wirginii  to ataki Indian chorób i komarów  pierwszy rok decydował o wszystkim    dziś ich prawnuków fentanyl wlecze ulicami  i żywcem wciąga pod ziemię    wiara przyciąga nadzieję    w noc poprzedzającą jej urodziny zostawił na schodach skrzynkę  poćwiartowane ciałko ich syna  to miał być prezent    wiara i nadzieja z czasem rodzą    miłość             
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...