Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki
Wesprzyj Polski Portal Literacki i wyłącz reklamy

Zapomnij


Luell

Rekomendowane odpowiedzi

Słyszę serca cichy szept: 
"Daj znać o swoim istnieniu", 
Jednak rozum mądrze rzekł: 
"Żyj w zapomnieniu." 
Choć tęsknota ta rozdziera 
I daje się we znaki, 
Choć uczucie nie umiera 
I w sercu kwitną maki, 
Zbyt długo narcyz we mnie zakwitał, 
I wiele osób zraniłam,
Lecz potem rozum zawitał 
I rzekł, że to ja zawiniłam. 
Tak jak z Hadesu Persefona 
Tak i ja zrywam ten kwiat, 
"Przepraszam", moje serce woła, 
Lecz nie usłyszy go świat. 
Niech zapomni, że zraniłam, 
Niech zapomni, że istniałam, 
Niech zapomni, co mówiłam, 
Niech zapomni, że kochałam. 

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


×
×
  • Dodaj nową pozycję...