Gdy noc dogania dzień

powoli powolutku otwierają się drzwi

za nimi babie lato - pająk 

w sieci śpi

powoli powolutku już prawie tuż tuż

lasy ogrody parki i sady

upiększa  złoty liść

powoli powolutku lato się pakuje

upycha do walizki

marzenia i sny

powoli powolutku noc dogania dzień

na niebie coraz częściej

widać srebrny klucz

tak tak moi drodzy to nie żaden żart

za tymi drzwiami jesień

zaprasza go gry

Ach, nie mogę doczekać się jesieni. Zwłaszcza tej złotej.

Świetny tekst, przemawia do mnie.

Pozdrawiam. :)

Witam i dziękuje  -  też lubię jesienne barwy.

                                                                                              Pozd.