Drzewa

                                 Nie  skłamią , nie wyjawią prawdy .

                                 Spowiednicy młodych ludzi .

                                   Powiernicy winy wisielców .

                                 Opiekunowie marzeń dziecięcych .

             Dźwigają ciężar swojej dojrzałości , piękniejąc z latami

                       Szum liści, to echo wszystkich słów świata .

                     Wiatr pobudza je do mowy w języku milczenia .

          Zaklęci w wiele gatunków, świadkowie przemijania wieków .

Witam na Forum! 

To piękny i bardzo refleksyjny wiersz! W krótkim tekście zawarłaś głębokie przemyślenia.

Podoba mi się tym bardziej, że bardzo lubię drzewa i mam podobne odczucia.

Wprowadziłabym jedynie drobne zmiany:

1. kolejność wersów:

     "Opiekunowie marzeń dziecięcych.

      Spowiednicy młodych ludzi.

      Powiernicy winy wisielców."                                 

2.  "Dźwigają ciężar swojej dojrzałości" , piękniejąc z czasem / piękniejąc z upływem lat.

Usunęłabym też zbędne spacje:

  Nie skłamią , nie wyjawią prawdy .

 Opiekunowie marzeń dziecięcych.

 Spowiednicy młodych ludzi.

 Powiernicy winy wisielców.

     Dźwigają ciężar swojej dojrzałości  piękniejąc z upływem lat.

   Szum liści to echo wszystkich słów świata .

     Wiatr pobudza je do mowy w języku milczenia .

     Zaklęci w wiele gatunków, świadkowie przemijania wieków .

Pozdrawiam :)

Ciekawy wiersz, także pod względem formy! :)

Ładnie, nastrojowo :) Tylko po co te kropki i spacje przed nimi?

Witam -  miło przeczytać - 

                                                                                        Pozd.