tomass77 Opublikowano 16 Sierpnia 2019 Zgłoś Udostępnij Opublikowano 16 Sierpnia 2019 Nie piszcz już piesku Położę twe uszka Swą ciepłą dłonią Ukryję w sierści Tę noc zaduszną Nie piszcz mi piesku Ja wiem, że tęsknisz Za dawnym życiem Wśród gwiazd, gałęzi No już nie zawódź Nie unoś głosu To nie pomoże Już księżyc zasnął Albo wiesz piesku Popłaczmy razem Nad życia znojem Radości rajem 1 Odnośnik do komentarza Udostępnij na innych stronach Więcej opcji udostępniania...
Waldemar_Talar_Talar Opublikowano 17 Sierpnia 2019 Zgłoś Udostępnij Opublikowano 17 Sierpnia 2019 Witaj - smutny ale mocno prawdziwy jak widzę. Podoba się. Pozd. Odnośnik do komentarza Udostępnij na innych stronach Więcej opcji udostępniania...
Sylwester_Lasota Opublikowano 17 Sierpnia 2019 Zgłoś Udostępnij Opublikowano 17 Sierpnia 2019 Każdy gdzieś tam ma swojego pieska, co czasem zaskomli. Pozdrawiam Odnośnik do komentarza Udostępnij na innych stronach Więcej opcji udostępniania...
tomass77 Opublikowano 17 Sierpnia 2019 Autor Zgłoś Udostępnij Opublikowano 17 Sierpnia 2019 @Waldemar_Talar_Talar Dziękuję za czytanie. Błahy (w naszych oczach) smutek zwierząt skłania do refleksji nad własnym życiem. Człowiek nie wyraża go, tak jak one, bo wstyd, bo kultura hamują w nim to zachowanie. Więc nosi smuteczki w sobie, skrycie i uparcie. Pozdrawiam serdecznie. Tomek Odnośnik do komentarza Udostępnij na innych stronach Więcej opcji udostępniania...
Rekomendowane odpowiedzi
Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto
Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.
Zarejestruj nowe konto
Załóż nowe konto. To bardzo proste!
Zarejestruj sięZaloguj się
Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.
Zaloguj się