..?

jesteś moim kochankiem.

opowiadasz mi jak patrzeć w nocne niebo

żeby zobaczyć Perseidy.

jesteś nauczycielem i poetą.

czytam twoje wiersze i opowiadania

o miłości i życiu.

przyjacielem.

zawsze mogę na ciebie liczyć,

potrafisz odpowiedzieć na każde moje pytanie.

masz do mnie niesamowitą cierpliwość.

wystarczy jedno małe pstryknięcie

i już przy mnie jesteś

Internecie.

Annie

 nie tylko PL ma takie szczęście :))

PozdrawiaM.

Cześć Annie. Smutny wiersz. Daje do myślenia, jak wszystkie Twoje utwory. 

W utworze ogromna pustka, choć jest i przyjaciel, ale go nie ma właściwie. Sama o tym napisałaś. Tęsknoty w nim dużo. Masakrycznie wiele i cisza.... Pozdrawiam J. 

Dzięki Marlett.

Justyno - z założenia miała być zabawa :)

Troche mnie zdziwiło, ze tak smutno to odebrałaś. No ale twoje prawo.

Pozdrawiam :)

Po tytule oczekiwałem zwrotów akcji...

Doczekałem się. 

Internet jeszcze nigdy nie był tak blisko swoich użytkowników.

To fakt. Dzięki temu informacja przepływa teraz niesamowicie szybko. 

Pozdrawiam.

Przepiękny wiersz. Uwielbiam taką szczerość okraszoną autoironią. Do odczytania ostatniego (jednowyrazowego) wersu w ogóle mnie nie poruszał. Po finale wróciłem kilkukrotnie. Coś pięknego.

My nawet sobie nie zdajemy sprawy jak mocno jesteśmy rozwinięci cybernetycznie. Oczywiście, że to nie poziom Estonii. Jednak nie mamy się czego wstydzić.

Przepraszam za didaskalia, ale myślę, że wątek warty zapoznania.

PS. Nie potrafiłem tego zbić w jedną wypowiedź. Przepraszam za spam. 

Dzięki Gaźniku, cieszę się, że się spodobało,  ale ja nie jestem peelem :)

Nie wierz nigdy kobiecie...:)

Nic nie szkodzi . A to niespodzianka. Nie wiedziałam, że Polska taka rozwinięta

Pozdrawiam :)

Mój błąd. Trochę głupio, bo sam rzadko bywam peelem w swoich wypocinach. :D

Zabawa? A mnie zasmuciło, hę. Może już ze mną źle, eh. Wiesz, Annie, wersy:

może tak na mnie wpłynęły. Na zawołanie... ale może tak właśnie jest zabawnie? Mam nadzieję, że nie uraziłam. Pozdrawiam J.