-
Ostatnio w Warsztacie
-
Jacek_K 398
5 godzin temu, Pi_ napisał:Można czytać na różne sposoby, ale mi jakoś został tylko ten początek:
Ikaria
rozłożyć ręce
na wiatr niewiele myśląc(o zaufaniu, o wierze, może być i o sztuce, tworzeniu).
Może rozróżnić kolorami? Wtedy można by wyrzucić te -- , które mi jakoś kolidują z tymi ( )
Najważniejsze odczytałaś to w nawiasie :) te ostatnie to klamra spinająca całość - tak mi się wydaje hymm , ciekawe podsuwasz pomysły , zastanowię się.(czarno na białym - frazeologizm bierze górę) Dziękuję :)
Pozdrawiam.
PS A On poniósł grzechy wielu, i oręduje za przestępcami (Iz 53, 10–12)
Edytowane przez Jacek_K1
-
-
Najpopularniejsze w ostatnich 7 dniach
-
Zarejestruj się. To bardzo proste!
Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.
-
Ostatnio komentowane
-
-
Ostatnio dodane
-
-
Ostatnie komentarze
-
Zatem cieszę się, że się dał napisać i przeczytać :-) Panicznie boję się określenia "górna półka" i tych wszystkich łatek, które sobie czasem lubimy przypinać. Ważne, że do kogoś trafił, to wszystko. Po co komu piękny wiersz, jeśli do nikogo nie trafia? Miłego dnia, Tom. Bardzo dziękuję. Już ktoś tam mi mówił o tych kropkach, widocznie coś z nimi nie tak, chociaż mi się wydawało to dobre. (Wiesz co, to chyba taki charakter, że lubię na końcu zawsze dać swoją kropkę, no po prostu je lubię ;-) Tylko już się skołowałam, czy ich w końcu jest za dużo, czy za mało. Zostawię więc chyba tak jak jest, żeby w tych miejscach po prostu zbyt szybko się nie przeczytało, po to tam są. Pozdrawiam serdecznie. -
-
Przez Jacek_Suchowicz · Napisano
czy los bratem przeznaczenia czy jest w stanie coś pozmieniać coś przekręcić w jednej chwili może przeznaczenie zmylić rozważania trudne dosyć lecz pamiętać musisz o tym choć los gmatwa kręci zmienia nie unikniesz przeznaczenia :)) -
Piaskowe bicze siekają wnętrze klepsydry, zatrzaskując złotosieczne pająki, którym dane jest spopielić się na dnie kielicha. Fotony odbijają się od powierzchni luster, zaklinają względny czas w zegarze świetlnym szkicując wskazówki nowego wymiaru. Czas staje się popielniczką wspomnień, którą kładę obok obitego ludzką skórą szezlonga dla zmęczonych wędrówką lęków. Salonowe róże rozkwitłe w zatrzymanej impresji zwężają znowuż swą koronę, a ja jestem gotowa wpaść w ich wnętrzu w trans by w miękkich płatkach przetańczyć całe to wzniosłe przemijanie -
-
-
Najczęściej komentowane
-
-
Wiersze znanych
-
Najpopularniejsze utwory
-
Najpopularniejsze zbiory