wiersze te prawdziwe

skąd się biorą wiersze
te prawdziwe
zjawiają się o czasie
gdy raz wybrzmią
mam pewność
że istniały od zawsze
nie wyobrażam sobie świata bez nich
to jak z dziećmi
biorą się z miłości
z głębi galaktyki

które nie powstały
bo nie dojrzałem do tego
kim mam być
powędrowały do nieba

mnie wystarczą które mam

Dokładnie tak :) W poezji jest tajemnica i bierze ona też udział w jej tworzeniu.., dlatego dopiero, gdy się na nia otworzę i pozwolę mną zawładnąć, może powstać "prawdziwy" wiersz. Pozdrawiam :)

dziękuję Ci Duszko za kompletny komentarz, również za serduszko. Mam  wrażenie,że musieliśmy sie kiedyś spotkać. pozdrawiam

Skojarzyłam wypowiedź Twojego wiersza z początkiem Psalmu 127:

Jeśli Pan domu nie zbuduje, na próżno trudzi się przy budowie człowiek..."

Właśnie wczoraj dużo o tym myslałam :)

nie czytałem

Na pewno spotykalismy się już w wielu Twoich wierszach, to znaczy moja dusza spotykała (rzopoznała) tam Twoją, a potem Twoja moją w moich komentarzach na nie. Ale wydaje mi się, że to "pokrewieńswo" jest "odgórnym" darem, pięknym darem  :)

dziękuję