Cień czy noc.

Słowa tańczą mi i szepczą
buduj mnie dalej, romantycznie
czwarta już w noc patrzę
albo w przeszłość nad ranem
aromat twój... jest gdzie indziej.

Wtedy wychodzę witać dzień
mam kwiaty i szczery uśmiech,
a oni śmieją się z moich oczu
roztrzęsionych tafli życiem, krwią
rozmazanych wspomnień
które mogą być mną.

Patrzę więc przez szlaczki
prawda być może daleko stąd,
przeglądam stare kartki i myślę
zapomnę życie, lub będę w to brnąć. 

I w południe pierwszy raz
widziałem słońce w cieniu, chłodne
i wziąłbym za ręce i w serce
ale w sumieniu niewygodne
że mój czas, mógł mnie minąć.

Przeszłoby samotnie bokiem
w kaskadach promieni tańczące
skrząc oczami z radości bycia
moja osobowość, moje życie
a nic o słowie, nic od życia.

To chwil tysiące patrzy mi
wirując w szaleństwie miłości
i służą buntują, ale jedno tkwi
że zawsze byłem sobą
nic we mnie nie zapomni. 

To trzecia, to czwarta
zapętlam się w czasie
uciekam od światła
bo w cieniu mi raźniej.

Tykasz mi dniu, marny zegarze
tam jest cisza, tam znów marzę
o upalnych chwilach od zimna
gdzie serce cofa się w czasie.

To w Ratuszu, to w domu
tam gdzie chcesz siedzieć,
bo świat daje ci wszystko
a ty nic od niego nie bierzesz...