LIPOWE DRZEWO

… a dzisiaj jestem lipowym drzewem:

wysoko pień mój wyniosły mierzy,

szeroko cień mych konarów leży

huśtany lekkim wiatru powiewem...

Mocno w grunt twardy zakorzeniona

głowę w koronie mam, co nie spada;

tam tysiąc ptaków zmęczonych siada,

które kołyszą moje ramiona...

Śmieję się, gdy wśród liści migoczą

pachnących kwiatów złociste pęki

i kiedy mnie, jedząc mi wprost z ręki,

ciężkie, puchate pszczoły łaskoczą...

Stoję, a przecież wre we mnie życie:

z ziemi wypijam ożywcze soki,

głową wyrastam aż pod obłoki,

w ciągłym, obłędnym światem zachwycie!

Wszystko mnie cieszy, wszystko przyjmuję:

wodę spod ziemi, wodę spod nieba,

słoneczny żar, albo deszcz, gdy trzeba

pochłaniam chciwie – i jak rosnę czuję...

Nic nie powali mnie i nie złamie,

bo ja mam rosnąć, kwitnąć i szumieć

i nad twą głową wyciągnąć umieć

moje zielone, cieniste ramię...

@WarszawiAnka Po prostu piękne. Pozdrawiam serdecznie

@Alexandra O. : Dziękuję za Twój głos. :)

Dziękuję. Bardzo się cieszę, że się podobało. :)

Pozdrawiam

@WarszawiAnka

Tak pięknie to opisałaś. Pozdrawiam serdecznie 

Tak właśnie się czułam, chociaż to było dawno...

Ale cały czas uwielbiam lipowe drzewa. :)

Pozdrawiam

Może dałoby się inaczej troszkę, bo mnie i mi jakoś za blisko siebie.

A może się czepiam, sama nie wiem.

Wiersz z pomysłem :)

Gdy zaczynałem czytać ten fragment pomyślałem sobie: "Hmm, jak lipy to może przydałoby się coś przeczytać o pszczołach?"

No i jest! :-)

I śliczne zakończenie. Okazuje się, że to wszystko dla mnie, dla czytelnika.

Kiedy byłem mały to pamiętam, że na naszym, parafialnym cmentarzu rósł szpaler lipowy. Kiedy chodziło się na groby słychać było śpiew pszczół. Ależ to było magiczne uczucie! Niestety lipy ścięto, ponieważ maź, która się z nich wydobywała (nie znam się na tym ale chodziło chyba o coś co leciało z kwiatów) osadzała się na pomnikach i później szalenie ciężko było je doczyścić.

Do dziś brakuje mi tych drzew i pszczół na cmentarzu.

@Natuskaa : Dziękuję za Twój głos. :)

@Wędrowiec.1984 : Dziękuję za Twój głos. :)

Dziękuję, cieszę się, że wiersz Ci się podobał. :)

Twoje skojarzenia mnie jednak zaskoczyły - ale każdy przecież ma inne wspomnienia... Wprowadziłeś nutkę zadumy...

To jednak prawda, że znikanie lip może się wiązać z odchodzeniem ludzi...

Pozdrawiam

@WarszawiAnka Powiem Ci, że tak naprawdę lubię cmentarze i nie przygnębiają mnie. Owszem, pojawia się uczucie zadumy ale to nie jest przygnębienie. Cmentarz pozwala przypomnieć sobie, że jest się tylko kruchą istotą i np. jakakolwiek sława bardzo szybko może przeminąć.

A lipy uwielbiałem, pomimo tego, że rzeczywiście ciężko było te groby później domyć. ;-) Teraz jest tak jakoś pusto na naszym, parafialnym cmentarzu. Tzn. jest ładnie ale ewidentnie brakuje tamtych drzew.

PS: napiszę to raz jeszcze. Pointa naprawę super! :-) Nie spodziewałem się, że to wszystko jest dla mnie, czytelnika tego wiersza. No ale już o tym pisałem. :-) Piszę ponownie, bo bardzo mi się to podoba. A, co tam. :-)

@Alicja_Wysocka : Dziękuję za Twój głos. :)

Podoba mi się, jest nastrojowy taki do czytania i zachwycania się :)

Dziękuję, Alicjo, cieszę się, że się podobał. :)

Jeśli chodzi o wspomniany przez Ciebie wers, trudno go zmienić, bo łaskocze się kogoś (a więc mnie), i je się z ręki komuś (a więc mi)...

Pozdrawiam :)

To ciekawe i podnoszące trochę na duchu refleksje. Ja z kolei zaczęłam niedawno postrzegać cmentarze jako milczące, podziemne miasta..

Lipy są wspaniałe. Wyczuwam w nich hojność i gościnnoćś (zresztą przecież nie ja pierwsza :). Tym właśnie chciałam sie podzielić w wierszu, jak słusznie zauważyłeś. :) Uwielbiam lipowe kwiaty, a tak szybko znikają...

Pozdrawiam :)

@Bożena Tatara - Paszko : Dziękuję za Twój głos. :)

Dziękuję. :) Cieszę się, że wzbudził w Tobie aż tak pozytywne odczucia.

Taki właśnie był cel... :)

Pozdrawiam

Lipowe kwiaty równa się mnóstwo pszczół. :-) Także to uwielbiam.

Coś w tym jest. W ogóle bardzo mi się podoba określenie nekropolia. 

Pierwszy był Kochanowski, a zaraz po nim Robert Burneika :-D

@Czarek Płatak : Dziękuję za Twój głos. :)

@Wędrowiec.1984 : Dziękuję. :)