... ludzkie

za każdym razem

kiedy jestem

już prawie pewna

że otoczyłam się tylko

tylko...

pojawiają się obawy

że to coś ludzkie

a ludzkie

cóż ludzkie

jest jak pogoda

starcza jej do końca lata

najdalej do piątku

mapy wertuje

coś ludzkie

ot ludzkie

w nim może być kres

a ja chcę wędrować

kiedy pod stopami

nic prócz miłości

nie zatrzymuj mnie

ludzkie

chcę dalej iść

27.07.2019

O, bardzo ciekawy wiersz. 

Czasami wszyscy chcemy się wyrwać z tego co "ludzkie", bo nas ogranicza, choć... to co ogranicza też jest potrzebne, wady też mogą być zaletami, a nauka na błędach ma niepodważalną wartość. 

Ale dzisiaj bardzo rozumiem Peelkę. 

Bo moja ułomność ludzka dała mi się dziś we znaki wybitnie i dobitnie. 

Pozdrawiam przyjaźnie, 

D. 

Witam - gorącą jak nic  czyli po ludzku  ale mimo coś napiszę -  ciekawe te

rozmyślenia maja sens...

Po  ludzku znaczy słusznie. i tak trzeba iść.

                                                                                              Dużo cienia ci życzę.

No tak, "ludzkie" jest jak ta grawitacja ciągnie i ciągnie w dół, co strasznie męczy... choć ci co ich tak mocno nie ciągnie, też nie mają najlepiej, bo kończą w dziwnych zakładach. Ostatnio poznałam pewną panią, która mi co nieco opowiadała o ludziach tam przebywających, jak się zachowują kiedy im się ta grawitacja wyłączy. Nic przyjemnego.

Dzięki za zrozumienie i komentarz :)

Pozdrawiam   

Witam

Cały czas jestem w cieniu, a i tak jest "gorąc straszliwy".

Miło, że można u mnie uchwycić coś do przemyślenia.

Nie jestem pewna czy po ludzku to słusznie, ludzie są tak różni i każdy... no prawie każdy uważa, że jest ludzki, ale ludzki to i pozytyw i negatyw. Pracownik w ubojni bydła  i pielęgniarka - jest między nimi przepaść, a oboje są ludźmi, oboje pracują dla ludzkości, bo gdyby ich praca nie była potrzebna ludziom, zwyczajnie by ich w tych miejscach nie było.

Dzięki za komentarz i odwiedziny :)

Pozdrawiam