Kowal

Słońca jasnego, powiewu wiatru świeżego

Potoku bystrego, szumu morza ciepłego

Pól pszenicy urodzaju,  winnego gaju

I kwiatów na łące po drugiej stronie raju

Nie dawaj mi panie

Dla mnie

Słońca czarnego, zaduchu pełnego

Korytarze wąskie i ciasne.
Robactwa wszelkiego i kurzu wielkiego
Na zimnej granitu posadzce

I z wielkim łoskotem za młota furkotem

Wykuwam wśród pyłu i stali
Miecz wielki, ohydny dla świata przebrzydły
Zakląwszy w nim pychę i słabość

Pod głazem zamknięty w komnatach przeklęty

Skarbami tu pustka i cisza
Niech dźwięk tego młota i czarcia robota
Nie wrzuci mnie w otchłań żywota.

Bardzo mi się podoba ten wiersz, jest pełen wyrazu, wręcz widzę oczami wyobraźni to, co opisałeś. 

Witam -   zgrabnie startujesz - podoba mi  się  taki styl pisania.

Są emocje pracuje wyobraźnia - znaczy jest dobrze.

                                                                                                                        Pozd.

@evicca @Waldemar_Talar_Talar Ślicznie dziękuję za miłe słowa! Cieszę się że mogę dzielić się z wami swoją twórczością a gdy czytam jeszcze że Wam się ona podoba to bardzo mi miło, że mogę być częścią tego forum, że znajduje tu jakieś słowa otuchy i wsparcia. Dziś znów 10 godzin w pracy, 12 poza domem jutro pomyśle nad kolejnym wierszem a póki co idę w objęcia Morfeusza. 

Pozdrawiam serdecznie!

Piękne rymy ; młota - robota - żywota. Genialne. ( proszę o wyrozumilość)

Ogólnie się pogubiłem, ale rymy choć proste jak cep tworzą fajną melodię. Zrezygnowałbym jedynie z słowa "tego", ponieważ jak to mówiły kiedyś nastolatki wisi mi, którego młota użyje podmiot liryczny. 

Wiersz spoko. Podzielam również wszystkie opinie moich przedmówców.

Fajnie się czyta, płynnie i zgrabnie :)

Jestem wyrozumiała dla Twojej ironii :)

Rymy są lub ich nie ma,  wewnętrzne, zewnętrzne, parzyste, krzyżowe ...... :)

@le_mal no przecież jestem wyrozumiły :) Może i proste, ale nie prostackie!

@Wędrowiec.1984 Dziękuję za komentarz, doceniam, że miło się czytało.

@Marcin Krzysica z tym słowem "tego" jest według mnie rytmicznej, mimo że samo słówko nie wnosi niczego do utworu. Dziękuję za opinie! :)

Wiersz mi się spodobał. Oczywiście jest kilka, nazwałbym to uchybień, lecz nie będę uczyć, skoro sam jeszcze niedoświadczony. Powodzenia :-) 

Tak na marginesie. Też masz tak, że łatwiej tobie docenić wiersz smutny, od radosnego? 

@Tommy Angelo  Pisz, co byś zmienił, pisz jakie uchybienia zauważyłeś, dzięki temu szybciej się rozwijam, bo widzę pod innym kątem to, czego zapewne inaczej nie zauważę. Moje wiersze nie sa dopracowane, spędzam przy nich zbyt mało czasu, ale sam też dużo go nie mam. Wiem, że rymy nie są górnych lotów, wiem, że sporo można tu poprawić, ale cieszę się z tego, że mam jakaś podstawę, coś na czym mogę budować i w mniejszym lub wiekszym stopniu rozwijąc swoja wrażliwość :-).

Jeśli chodzi o margines. Ja łatwiej doceniam wiersze, które wywierają we mnie jakąś emocje, kiedy je poczuję, kiedy coś w nich widzę, niezależnie od nastroju jaki panuje w wierszu. Lubię się nad takim utworem pochylić, przeczytać go pięciokrotnie i pointerpretować po swojemu, zastanawiać się nad jego sensem i często nadinterpretować. Wiersze bardzo osobiste, naznaczone symboliką, której nie jestem w stanie wychwycić i mało rytmiczne najbardziej mi nie leżą i ich staram się w ogóle nie oceniać. Nie ukrywam też, że niektóre utrowy z tego tygodnia zapierają mi dech w piersiach na tyle, że nie jestem w stanie niczego konstruktywnego napisać i wtedy tylko zostawiam po sobie serduszko.

Dziekuję za odpowiedź i obserwacje! Również je po sobie zostawiam!

Pozdrawiam!