w miłości

Gdy mnie ukoi szafir smutku
i melancholii skryje beż,
spłyną zegary powolutku
na drodze ciebie spotkam gdzieś.

A wtedy ujmiesz mnie pod rękę,
nim się spostrzegę ruszysz w dal.
Powspominamy życie piękne
minionych chwil nie będzie żal.
 

Jeszcze z dystansem okiem rzucę

na swe kolejne …dziesiąt plus.

Szepniesz do ucha: zostaw smutek,

bo nowe życie jest tuż, tuż.

Wpadniemy w jakiś ciemny tunel.

Czasoprzestrzeni wchłonie wir,

by inny wymiar lekko unieść,

w światłości strzepać ziemski pył.

„Dopiero teraz zaczniesz życie”

Tak na odchodne rzucisz mi:

„Poznasz co piękne i co liche,

więc twórz i działaj – w miłości tkwij!!

No i dobrze, tak trzymaj :)

Płyną te Twoje wiersze, jakby miały żagielki :) Pozdrawiam

Bardzo piękny i dojrzały wiersz.

Podobnie jak @Czarek Płatak przypomniałeś mi o Zegarmistrzu światła...

Pozdrawiam

dzięki pozdrawiam

dzięki ale tu płyną zegary - Salvador Dali

Pozdrawiam

Piękny wiersz Jacku.

Pozdrawiam serdecznie :)

chyba coś nie tak  - jeszcze nie wiem co?

Dzięki i pozdrawiam

Dzięki wszystkim za serducha

pozdrawiam

Jacku... czepiasz się :) :) :)

ale rozumiem. dążenie do perfekcji bywa... wciągające ;)

Powodzenia w poszukiwaniach

No dobrze, sam tego chciałeś. Są dwa miejsca:

4/4

5/4, a chciałoby się żeby było 5/3 jak wszędzie,

ale ja bym się nie czepiał, bo to ostatni wers, więc niektórzy przyjmują, że może się różnić, a ten powyżej, to ósemka, więc średniówka ni jest jeszcze obowiązkowa, chociaż w czytaniu odczuwa się, że rym przeskoczył.

To tyle ode mnie, więcej usterek nie widzę :)

czy rzeczywiście czytając się potykasz gdy średniówka kończy się wyrazem jednosylabowym, który jest akcentowany?

w ostatnim wersie celowe wydłużenie - ze względu na treść

Dzięki Pozdrawiam Jacek

Jacku, myślę, że odpowiedziałem już powyżej :)

Nie czepiałbym się... :)

Pozdrawiam