Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

raport


Enchant

Rekomendowane odpowiedzi

Matko kochana, tak mi się spodobał,

że aż musiałam się zalogować :)

 

Ten wiersz jest z moich klimatów, mojego umysłu,

mam wrażenie, że jest mój, chociaż nie napisała go moja ręka.

Jest świetny. Trochę krzywię się (z merytorycznego punktu widzenia li wyłącznie)

przy wydalaniu, ale nie mam pomysłu, jak to doprecyzować i nie popsuć tutejszego klimatu.

 

Twój tekst, Enchant, skojarzył mi się jeszcze ze śmiercią V. Lamberta,

o której się dzisiaj dowiedziałam.

Jestem w szoku, już nie wiem, co więcej sensownego napisać,

więc chyba sobie już pójdę.

 

Serdeczności,

 

D.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

ojej, aż nie wiem, co odpisać. 

Poza tym, że ja go chciałam dać do warsztatu, tak mi się wydaje niedoskonały, ale myśle sobie: nikt za mnie nie naórpisze takiej zwrotki, która by się pokrywała z moim zamysłem, nikt mi nie podsunie takich wersów... 

Czytając takie rzeczy od razu robi mi się cieplej na sercu, dziękuję :).

 

Ciekawe, że akurat wydalanie Cię tak zniesmacza - bo ja wzięłam labolatoryjne słówko z myślą, że jak najprawidłowiej. Mnie raczej ostatnia zwrotka. Strasznie uwiera. Jednak nie umiem napisać innej, więc na razie musi zostać. 

 

Hmm... Nie kojarzę owego Pana, ale gdybyś mi podała pełne imię i nazwisko... Wybacz ignorancję.

 

I dziękuję za bycie. :)

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

@Enchant

 

Jeśli idzie o wydalanie, to po prostu byłam przez lata instruowana,

żeby wydalaniem nie nazywać defekacji, a mniemam, że w tekście chodzi również o nią, stąd mój grymas :)

 

Ostatni wers - ujemna temp. poza skalą, "zawstydzenie" można by przebić w "przekroczenie",

może nieco dziwić odbywanie się życia w temperaturze ujemnej, ale jeśli zastosujemy krioprotetyki, to kto wie,

zresztą uznałam, że to licentia poetica i się nie czepiałam :)

 

Vincent Lambert to człowiek, którego zamordowano (tak, nie boję się tego określenia)

przez odłączenie od aparatury podtrzymującej życie, zmarł z głodu i pragnienia.

Jego mózg był aktywny, a sam Vincent jedynie nieprzytomny i sparaliżowany.

Reagował na ból i inne bodźce czuciowe, oddychał samodzielnie, zaczął nawet samodzielnie przełykać.

Mimo to żona i część rodzeństwa zadecydowała o pozbawieniu go życia

i decyzja została wykonana rękami personelu medycznego.

Mnie osobiście ta sprawa bardzo zbulwersowała i poruszyła.

 

Twój wiersz mi się właśnie z nią skojarzył,

jak widzę, niekoniecznie słusznie, ale na swój odbiór nie poradzę.

 

Pozdrowienia,

 

D.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

@Deonix_ droga, rozumiem niechęć, ale pozostanę jednak przy "wydalaniu".

 

"Przekroczenie" istotnie lepsze, merci. 

Właśnie pod kątem krioterapii myślałam, też to sie spoilo mi w jedno z chłodem emocjonalnym i tak jakoś pozostała przy tej metaforze. 

 

Trudna historia, trudny problem, jeśli chodzi o dołączanie aparatury. Ja, jako osoba wierząca nie zastanawiałabym się nad taką kwestia, bo wierze, ze ludziom nie wolno a przynajmniej nie powinni decydować o życiu innych, nawet jeśli ci "inni" są im bliscy. 

Jednak rozumiem i tamta stronę, bo to jest cierpienie, trudne emocje i przede wszystkim brak dystansu. 

 

Dziękuję Ci za Twoja wrażliwość, Deonix i Twój niezwykly odbiór. 

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • ,, Boże, mój Boże,  czemuś mnie opuścił? ,,   niedawno wołaliśmy ,, witaj KRÓLU,,  a dziś ,, na krzyż z nim,,  i ukrzyżowaliśmy Jezusa    po ludzku w bólu żali się ON szuka pociechy u Boga Ojca  zawierza się Mu całkowicie   ,, niech się stanie jak Ty  chcesz, a nie jak Ja chcę…   do końca jest Człowiekiem    umarł jak każdy z nas  to jedyna droga do domu Ojca tam nas oczekuje  idźmy do Niego z ufnością    Jezu ufam Tobie    2022 /2024 andrew  cytaty Ps. 126, Piątek  dzień męki i śmierci Jezusa
    • Moja mała biedronko. Siedzisz na moim przedramieniu. Chodzimy ze sobą. Masz uśmiech kilku kropek na skrzydłach. Czekamy na autobus. Deszcz zaczyna padać, kręcisz się niespokojnie, szukając parasola. Otwieram go nad tobą, wtykając słuchawki do uszu. Delikatnie, żebyś nie odleciała. Lubię kontratenorów – Scholla, Orlińskiego, piwo u braci - trapistów. Jaroussky’ego. Stabat Mater. Pergolesiego. Nikt, poza papieżem, nie nosi czerwono-czarnego szkaplerza, przecież. Siedzisz na moim przedramieniu, chodzimy ze sobą. Jesteś paraliżem dłoni, Aniu,  co dzień.    
    • Wiejskie kościółki Małe, drewniane Duże, murowane Na tych poddaszach wiją gniazda jaskółki   Msze wieczorne, czy te nad ranem Na radość ślubów, na rozpacz pogrzebów Schodzą się ludzie ze wszystkich brzegów W tych ścianach modlitwy zamurowane   Blask wpada nieśmiało przez świetlik Oświetla wiernych oczy I policzki, które czasem łza zmoczy W tych oczach - mętlik   Obok kościółka, mała aleja Tłumy dusz, nie wiadomo skąd Ktoś w ich dusze ma jednak wgląd W tych duszach - nadzieja   Biją głośno kościelne dzwony Ciche łkanie przy pustym grobie Cmentarną ziemię wróbelek dziobie W tej ziemi, z tych łez, wyrosną klony   Wiejskie kościółki Ptakom - schronienie Ludziom - zbawienie Zapewnią te małe przyczółki    
    • życie pozagrobowe pierwsi  wymyślili Egipcjanie    niezwykła obietnica  i odpowiednia administracja  trzyma naród w zaprzęgu  to kapłani rabowali grobowce    wiara jest najważniejsza    na czas budowy domu osadnicy  musieli okopać się w żywej ziemi  gościnność bezgranicznej Wirginii  to ataki Indian chorób i komarów  pierwszy rok był decydujący    dziś ich prawnuków fentanyl wlecze ulicami  i żywcem wciąga pod ziemię    wiara rodzi nadzieję    w noc poprzedzającą jej urodziny zostawił na schodach skrzynkę  poćwiartowane ciałko ich syna  to miał być prezent    wiara i nadzieja przyciągą    miłość             
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...