Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

podmuch lata


melancholia.

Rekomendowane odpowiedzi

W kocu okryta siedzi na ławce, 

Rozmyśla o istnieniu, a w powietrzu  uniesione jakby szare dmuchawce,
Niosące ludziom marzenia, niby ukratkiem.
Tak cicho, spokojnie, tak nienagannie.
Wiatr, cisza, historie pisane zwykle na nowo.
I Choć każde słowo wydobywane z duszy inną mową.
To wszystko piękne, znane jak bajki sprzed lat,
To wszystko straszne, nowe to cały mój świat.
Słychać każdy chłodny podmuch, każdy cichy szept.
Jakby ktoś chciał wydobyć z siebie jakiś delikatny dźwięk.

Edytowane przez melancholia. (wyświetl historię edycji)
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


×
×
  • Dodaj nową pozycję...