Zdążyłem nie zdążyć...

Zdążyłem nie zdążyć...

Zdążyłem nie zdążyć ,
w wielkim pociągu (do) życia, 
na stację własnego pogrzebu.
Zafarbowałem włosy 
jesienną pustką i mgłami.  
Marzę o kropli deszczu,
by urodzaj myśli napoić.

Witam -  powiem że to trudny wiersz ale ja takie 

lubię -  nasuwa się żartobliwe pytanie a gdzież 

to peel przebywał że nie zdążył -  

Wiersz pełen emocji   - twój najlepszy z których czytałem 

a czytam  tylko nie zawsze skomentuje z wielu powodów...

ale to moja słodka tajemnica.

Pisz dale  -  twoje pisanie jest warte.

                                                                                                                   Pozd. 

Witam ponownie

Bardzo miło mi i szczerze dziękuję za twoje słowa, to duża otucha dla mnie.

Cieszę się, że wiersz przypadł do gustu, to znaczy, że coś niesie w sobie i nie jest to tylko dla mnie widoczne. 

Pozdrawiam.

Dawid. 

Witam ponownie -  dokładnie tak jak napisałeś.

                                                                                                                Trzymaj się.

Bardzo interesujący wiersz Dawidzie. Pozdrawiam :)

Zaciekawił mnie tytuł i podjęty temat,

w interesujące i "nieziemskie" rejony wyobrażeniowe mnie wpuściłeś swoim tekstem.

Przy tym fragmencie stanęło i drgnęło mi serce, odczułam go bardzo wyraziście.

A cała sytuacja liryczna przypomina mi nieco fragment akcji filmu "Nic śmiesznego",

gdzie główny bohater znajduje się w podobnym położeniu, co Peel.

Pozdrawiam,

D.

Witaj,

Super, że odczułaś mój tekst tak głęboko, to dla mnie zaszczyt, że słyszę tak piękne słowa.

Życzę cudownych chwil z POEZJĄ! 

Pozdrawiam.