O miłości

To co masz przestanie istnieć.

To co czujesz przetrwa wieki.

O to takie ludzkie słyszę dźwięki.

Płacz, i uśmiech to wyzwanie.

Bóg mi kładzie zapytanie.

Co rozumiem przez kochanie?

Ja odpowiadam, że to jest bliźniego swego miłowanie.

Że kochanie to nie tylko uczucie to potrzeba bytu.

To siła, która trwa bez końca.

jest większa, i silniejsza od słońca.

Co dzień, która daje ci siłę do działania.

Jest jak melodia kojąca.

Która daje swój początek jak, i koniec życia.

Daje ci do zrozumienia, po co żyjesz.

Daję ci sens istnienia.

Że ciało to nie tylko Ziemia.

To też moc głęboka, mocno zakorzeniona w samym sobie.

Więc Pomyśl sobie, że to twój pierwszy raz.

Co byś zrobił.

Byś się odważył, walczył i bił się o nią.

Czy wolał zwykłe życie?

I przesiedzieć całą noc w wannie.

Czy byś wolał inną drogę.

Naukę, czy pieniądze?

Nauka to tylko wiedza, którą posiadasz.

Ale nie znasz uczucia.

A pieniądze to tylko dobytek, który na ziemi zostaje jak zabytek.

Ni to smutek, ni nadziei płatek.

Lecz proszek, co się rozsypuje i w próchno zamienia.

Więc zapytaj się sumienia.

Czego chcesz, po co żyjesz?

Nim będzie za późno i twój czas przeminie.

Bo Bóg to nie tylko duch, to też ludzie.

Którzy żyją czasem jak w brudzie.

I żądają więcej, a czasem, tak bardzo chcą miłości.

Więc wysłuchaj swego wnętrza, które jak powietrze milczy w czasie.

I wysłuchaj swojego serca.

Czego tak naprawdę chcesz, co chcesz zrobić dla swojego istnienia.

Więc do roboty powodzenia.

Proszę o porady, bo nie wiem czy ten wiersz się nadaje, choć jest ciekawy.

Czy trzeba coś uciąć czy dodać, i jaki tytuł może być?

Bo nie wiem, coś musi być nie tak, bo usuwają z wiersze gotowe.

Dodaję, nową wersję tego wiersza.

Trochę go przerobiłem, proszę go również rozpatrzyć.

Czekam na dalszy rozwój sytuacji.