Pozwól jeszcze

Bardzo nostalgiczny, ale też liryczny i łagodny.

Do kogo zwraca się podmiot liryczny?

Pozdrawiam

P.S. Emocjonalne wersy wymagają wyrównania dla płynności rytmu.

Przypomniał mi się "Zegarmistrz światła purpurowy":

"Na wszystko jeszcze raz popatrzę

i pójdę nie wiem gdzie na zawsze."

Mam mieszane uczucia. Proszenie kobiet jest generalnie nieskuteczne. Jestem za konstruktywnymi propozycjami,  świadczącymi, że wiemy, czego chcemy:)

Czarku, tak wiele jest w Twoim wierszu spokojnego niepokoju. 

To macierzyństwo, zaufanie, a zarazem dojrzałe kochanie. Tu rola matki, jej ciepło, całkowite oddanie się własnemu dziecku. Później przeniesione do dojrzałego związku. Mam nadzieję, że rozumiesz. 

Dla mnie wiersz - pamiętnik, a nawet powiem więcej i dziennik. Trudno jest pisać dziennik, wymaga to wytrwałości oraz umiejętności obserwacji przemian, jakie w nas i w innych zachodzą. Dojrzały wiersz. 

Zakończenie. 

Nie żegnaj nikogo i nie przemijaj :)

Witaj -  i smutno i wesoło odczytuje twój wiersz - 

Wiersz wyważony z wyczuciem...

                                                                                                                 Pozd.

Dziękuję za kilka słów komentarza. Spróbuję zostawić podpowiedź w odpowiedzi na komentarz Marka, bo u niego też troszeczkę interpretacja nie w tę zdaje się stronę, w którą ja sam szedłem pojszła była :)

Tak, wersy w tym bazgrocie nie są równe, nie jest to w żadnej mierze wiersz sylabiczyny, sylabotoniczyny, nie charakteryzuje się stałą średniówką (co jest przecież możliwe jedynie przy stałej liczbie sylab w wersie). Pisząc ten tekst postanowiłem na chwilę porzucić niejednokrotnie wcześniej stosowaną matematykę. Nie zawsze chcę żeby było równo, choć na ogół lubię.

Przesyłam serdeczności

Skojarzenie nie bezpodstawne ;) Uwielbiam ten numer!

Hahah, coś w tym jest Marek, coś w tym jest :)

Ja jednak nie do kobiety się tutaj zwracam, choć  większość kultur przedstawia ją pod postacią żeńską ;)

----------------------------------

To tak jest jak prosty chłop czyta subtelne wiersze:). Kobieta, miłość, seks i coś jeszcze...?

Co do 'i' to widzisz, podmiot wychodzi trochę jak 'sójka za morze' się wybierała. Tu popatrzy, tam przysiądzie, tam jeszcze pogłaszcze. I jeszcze i, i nim zatrzasną się drzwi :)

Dzięki za opinię. To zawsze jest dla mnie jakiś drogowskaz. Na ogół jest u mnie tak, że to temat, sam bazgrot niejako premedytuje u mnie taką, a nie inną budowę. Oczywiście, bywa, że jest sam pomysł i jeszcze nim się do końca narysuje zakładam sobie, ze będę go rysować przy pomocy takich, a takich środków, w takim, a takim kształcie. Bywa też tak,  że tekst pojawia się niemal w całości, albo przynajmniej już w dużej części i wtedy nie zastanawiam się jaki kształt ma mieć, bo już weń w pewnym sensie częściowo przynajmniej ubrany przyleciał do mnie. 

(nie ma za co. Ja czasami tak mam, że patrzę i nie widzę. Zauważyłem, przeczytałem, podobało się, zostawiłem ślad ;)

Również pozdrawiam :)

Hahaha! Czasami nie potrzeba już nic więcej ;)

Dziękuję J

Dzięki Tobie odkryłem inny wymiar tego tekstu ;)

Oj, to tak tylko 'na zaśkę' ;)

Cieszę się Waldku.

Serdeczne Ahoj! zza morza ;)

@Gaźnik, @Natuskaa, @Wątpiciel, @Maja Cyman 

Dziękuję wam 'odciski łapek' pod tym tekstem. Pozdrowieństwa!

A zatem nie był to sygnał przypadkowy...:)

A jednak zmiana paradygmatu...

Co do rytmu - dlaczegóż pisać nierówno, skoro umiesz równo? :) Byłoby tak płynnie, rytmicznie, symetrycznie...

A matematyka jest królową nauk...:)

Pozdrawiam

A dlatego, że nie zawsze nie zawsze musi być symetrycznie. Odsyłam do wierszy Gałczyńskiego, Baczyńskiego, Broniewskiego, a nawet Tuwim nie zawsze wszytko pod linijkę pisał ;) 

Pozdrowienia