na ogół nie kocha się

Na ogół niestety tak jest. Smutny, lecz prawdziwy przekaz.

Pozdrawiam:) 

Niektóre stare auta, wręcz kolekcjonerzy uwielbiają:) A znam takich, co odziedziczyli po dziadkach małe fiaciki i dbają o nie, jak o dzieci:)

bardzo oryginalne ujęcie :)

niesamowicie pomysłowe :)

i prawda nad którą warto się zastanowić :)

Właśnie, dlatego codziennie co najmniej jedna jednostka treningowa, a garnitur ślubny sprzed lat swietnie pasuje:)

No tak... jeszcze małe dzieci nie wiedzą co to starość więc traktują sprawę równorzędnie - pamiętam jak pewna starsza pani nachyliła się z pięknym uśmiechem nad wózkiem z moim synem - i powiedziała - on się przestraszy takiej staruchy! - ale on się wcale nie przestraszył :) tylko odwzajemnił jej uśmiech :) Dziecko wystraszy się osoby nieprzychylnej, ale nie takiej, która ma tylko zmarszczki.

Oczywiście później wszystko się zmienia bo impriting społeczny robi swoje. Ale... kochajmy kochane stare starocie :) Mają duszę, nie tylko młode ciało :) oczywiście nie chciałabym sugerować, że młode jest złe - złe jest negatywne nastawienie do reszty, i tyle. Młodzi mają mnóstwo wspaniałej energii i może właśnie wśród starych zgorzkniałych (niektórych :)) więcej rodzi się nietolerancji...

Co do starych aut... oh, często mają wartość wielowielowielokrotnie większą niż nówki z salonu :) Moją starą Mazdę kochałam :) i zawsze głaskałam ją po kierownicy gdy zaczynałyśmy naszą wspólną podróż :) (niestety już umarła na szrocie :(((

zdrówka nawojka :)

dzięki wjola :) bardzo :) i serdeczne pozdrowki :)

trzeba się starać ;) 

zdrówka oczywiście

Dzięki Ani za serce

Cześć Iwono, fajne masz pomysły. 

Stare samochody, cóż, ja jakoś tak czuję smutek, gdy idą na złom, do kasacji. 

Tak przeniknęły człowiekiem, jak napisałaś. 

I ta druga część - ta przeniknięta Bogiem i człowiekiem, i autem. 

Myśli przednie zawarłaś w wierszu. Do podobasiek. J :))

No i dreszcz taki mały, acz zawsze dreszcz , po przeczytaniu wiersza. Pozdrawiam J. 

dzięki bardzo :) 

Kiedyś słyszałam, jak ktoś powiedział, że jego autko poszło na szrot na własnych nóżkach :) czyli nie na lawecie … i auta mają jakiś wybór - jak umierać.

Zdrówka również

Smutne. Fakt, to tylko przedmioty, ale jakoś tak... out, out, out - jak Peelka rzekła. 

Jeszcze raz pozdrawiam J. 

Fajnie z mega pomysłem :)

Myślę, że ludzie, którzy bez żalu wyrzucają "stare" przedmioty (bo są "stare"), mogą nie mieć też serca dla innych ludzi.

Przedmioty to często historia - zapis minionych zdarzeń, przeżyć, spotkań i rozstań. Zgromadzone w muzeach są nieraz bezcenne.

Zgromadzone w domach przypominają o bliskich osobach i budzą wspomnienia....

Pozdrawiam

jakie to piękne...

Prześwietny, genialny wiersz. 

Uderza w serce. 

Kocham stare samochody, za każdym razem, gdy po latach wysługi mój ojciec oddawał je na złom, ryczałam. 

Historie starszych ludzi, ich problemy, oni sami, też często mnie wzruszają. 

Bardzo głęboko ten wiersz odczułam. 

Często nie gustuję w wierszach pisanych prostym językiem, ale Twoje są wyjątkowe. Potrafią mnie zachwycić. 

Pozdrawiam z uznaniem, 

D. 

… 

dzięki za pieśń

zdrówka

dzięki :)

Zgadza się. Chociaż między przedmiotami istnieje też pewna "hierarchia" wartości, niektóre są uduchowione bardziej, inne mniej - jednak nie możemy popaść w przesadę i np. nie wyrzucić starej, pordzewiałej patelni... no chyba, że ma wartość z racji tego, że smażyliśmy na niej kotlet dla ukochanego :) ...

również zdrówka

dzięki :) piękne to może niekoniecznie, jednak jakąś tam myśl zawarłam :)

Ojej, Deo… dzięki, dzięki :)

zdrówka też