Troska

Trosko przejrzysta

    Jak źródlana woda.

    Szybkostrzelna kulo 

         Ścigająca radość

         — ograniczasz wolność,

         pętasz myśl opaską strachu.

            Z tobą

      wykonuję karkołomne sztuki,

           Zbieram odruchy przepływającego impulsu.

Po omacku szukam twojej treści.

       Świadomość zaciera kontury

       — brnę dalej,

       oglądam spadające krople bierności.

       Powracam.

       Porzucam.

       Buduję wbrew sobie, tobie i nam.

       Muszę wyczytać spójniki zdarzeń.

Na scenie życiowych porażek

         smutna Kolombino

         — wzruszająca nieporadnością.

Jesteśmy do siebie podobne.

Trosko przejrzysta jak źródlana woda.

      Bądź moją przyjaciółką.

Witaj -  nawet miło się czyta - tylko zastanawia  owa Kolombina -

jak  rolę  odgrywa w wierszu - nie  rozumiem.

                                                                                                             Miłego życzę.

Myślę, że po 'brnę dalej', wiersz brnie trochę za daleko i staje się już przegadany. Poza tym całkiem nieźle napisany biały wiersz.

Kłaniam się nisko i serdecznie pozdrawiam :)

@Waldemar_Talar_Talar 

Kolombina jest nawiązaniem do postaci z komedii dell'arte. Ma ona wiele twarzy i sprytu, tak jak troska moze byc zafalszowana lub nie.

Pozdrawiam serdecznie i dziękuę za komentarz

@Sylwester_Lasota 

Dzękuję za przeczytanie i opinię.

Również pozdrawiam.