Poczekaj do rana :(

Poczekaj do rana, gdy słońce zaświeci,

Nie rób tego teraz. Zły nastrój odleci.

To, co cię niszczy i tak bardzo dołuje,

Zniknie w blasku słońca. Nie, nie pożałujesz. 

Nie rób tego w nocy. Poczekaj do rana,

Wiem, że jesteś smutna, nawet załamana.

Dotrwaj choć do rana. Jutro wszystko zmieni,

Bądź silna. Nie odchodź do krainy cieni.

Po samobójczej próbie dwudziestoletniej córki moich przyjaciół. Odratowano ja.   

Trzeci wers tej strofy jest nierytmiczny. Same rymy czasownikowe.

Wiem, że ten dopisek powinien tłumaczyć wszystkie wady wiersza, ale dla mnie jest inaczej. Właśnie dla tej dwudziestolatki trzeba się bardziej postarać. Tu nie ma nic, co mogłoby pomóc dziewczynie i wzruszyć czytelnika. Oczywiście w moim odbiorze.

Nawojka wiele powiedziała. Piszesz rymem, lubię rym, ale nie każdy.

Więc zamiast więcej wytykać, pochwalę za jeden rym, a mianowicie:

dołuje - pożałujesz. Na wszelki wypadek powiem dlaczego.

Dlatego, że go słychać, a nie widać,

Pozdrawiam serdecznie :)

Rymy fatalne, ale nawet gdyby je poprawić to, czy przekaz zyska? 

Pochwaliłabym wtedy za rymy.

Należy unikać rymowania tymi samymi częściami mowy, bo to za łatwe, zbyt oczywiste. Czasownik z czasownikiem, rzeczownik z rzeczownikiem itd. No i przy tym gramatyczne, w tym samym czasie, w tej samej osobie, przypadku itp.Popracowałabym nad głębią, bo temat nie jest przecież płytki czy lekki.

Witam -  smutno i to bardzo.

                                                                                            Pozd.

Mnie też się wydaje, że można by tekst dopracować. 

Trochę za bardzo kojarzy się z różnymi "ciociami dobra rada", a one raczej praktycznie nie pomagają, prawda? 

Ale sam pomysł dobry, za to muszę pochwalić. 

Pozdrawiam :)

--------------------

To była spontaniczna reakcja na wydarzenia. Żaden pomysł. Błaganie rodzica. Sam mam dzieci więc rozumiem dramat innych. 

Czuć tutaj impulsywność w pisaniu. Czasem tak się z nas wylewają. Tekst wydaje się mieć tę energię jaka w Tobie zaiskrzyła, gdy pojawiły się te wszystkie przelane 'na papier' myśli.  

Udanej soboty!

------------------------

Dzięki. Ten wiersz, oddaje moje emocje, gdyż jest o ludziach bardzo mi bliskich i ich autentycznym dramacie. Dzisiaj przeczytałem , że coraz więcej młodych ludzi cierpi na zaburzenia psychiczne, depresję. Presja, oczekiwania, zagubienie, samotnośc i brak wskazówek jak i po co żyć.  

Fajnego weekendu z inspiracjami:)

Nigdy nie pojmę, dlaczego nastoletni, lub dwudziestoletni człowiek próbuje odebrać sobie życie. W jaki okropny świat te dzieci musiały trafić...

Pozdrawiam.

-------------------------------

Presja, wygórowane oczekiwania, także ze strony rodziców, samotność, niska pozycja w grupie, brak (wg własnych przekonań) przyszłości, brak sensu życia, brak motywacji. Niedawno czytalem, że ok. 20% młodzieży ma problemy psychiczne i sobie nie radzi z rzeczywistością. Pewnie są też inne. 

Pomimo wytkniętych wyżej niedoskonałości technicznych, wiersz ma wielką siłę przekazu. Jest nadzieja, że światło rozproszy mrok.

@Dag Strasznie mnie boli jak takie rzeczy robią młodzi ludzie, a takich prób jest coraz więcej. Ciśnienie, brak odporności, porażki i inne dolegliwości. Pozdrawiam i dobranoc. M

Ponoć kobiety częściej "straszą" samobójstwem, a mężczyźni są w nim bardziej "skuteczni". :(

Przygnębiający temat dla mnie i trudno mi pojąć taką autoagresję.

Dzięki za podrzucenie.

Pozdrawiam

Okres dojrzewania nigdy nie był nie jest i nie będzie łatwym. Dziękuję za wiersz.

Tak, a jeśli egzystencjalne rozterki trwają nadal, pokusa, żeby je zakończyć nie mija. Marek, kolega na studiach też tak miał, nie radził sobie z życiem, studiami.   Dzięki za wpis.

@Marek.zak1

Sam widzisz Marku pisałem kiedyś o samobójstwach młodych, temat tabu, próbuje się go zagłuszyć. Czyżby się wstydzili że nie potrafią sobie z tym poradzić.

Pozdrawiam Marku.

Tabu nie, bo problemy psychiczne, w tym depresja u młodych są znane, a i czasami napotykam jakieś utwory. Czasami oni okazują, że coś się dzieje, może z nadzieją pomocy u bliskich, a czasami zamykają się w sobie. Trudny i przykry temat.  Twój wiersz wylicza przyczyny, i pokazuje, że każdy, młody, starszy może być narażony w chwili słabości. Czytałem o różnych przypadkach, a niedawno znajomy z firmy też tak zrobił.  Pozdrawiam