W poczekalni

Ten blado-szary korytarz pachnie kolorem czystosci,

I nie ma tu miejsca by spoczac wsrod nieproszonych gosci.

Tu ciszy przeszkadza stapanie po kafelkowej posadzce,

skrzypniecie klamki, dzwiek dzwonka, wiec...robi cisza zasadzke.

Zasadza sie we wszystkich katach,

slizga po gladkiej podlodze,

zwisa z sufitu,

przylega do okna,

i jezdzi na hulajnodze...

To tutaj jest jej krolestwo,

tutaj nic jej nie zmoze.

Moim skromnym zdaniem rymy gryzą się z tematyką.

O ile dobrze wyczuwam autorskie intencje, to miała tu być zilustrowana 

toksyczność ciszy szpitalnego korytarza, poczekalni.

Ale ten nastrój gdzieś ginie zupełnie przez zastosowanie rymów, tego typu rymów.

Pobrzmiewa groteską, w moim pierwotnym prywatnym odczuciu niezamierzoną.

Ale oczywiście mogę się mylić.

Do tego - polskie znaki diakrytyczne - przydałyby się :)

Na razie tyle ode mnie :)

Pozdrawiam :)

Uważam podobnie jak przedmówczyni. 

Jeśli to miało być poważne, skłaniać do refleksji, to użyta forma jest stanowczo zbyt lekka. Lepiej pozbyć się rymów i nawet drugą część lekko przerobić. Wygląda to trochę na jakąś upiorną groteskę, a chyba nie tak miało być? 

Pozdrawiam :)