SZTUKA DLA SZTUKI

Świetnie napisane, szczególnie

fotografii już nie ma

strzępom urosły skrzydła

rozpierzchły się

jak spłoszone stado mew

pozdrawiam serdecznie.  :)

Witaj -  jest fajnie a zwłaszcza te portrety  bardzo przemawiają

mają moc.

                                                                                                     Dużo dobrego życzę.

@Bogdan Brzozka : Dziękuję za głos. :)

Pozdrawiam

Dziękuję za pozytywny odbiór. :)

Pozdrawiam

:))

@Bogdan Brzozka : ...i jeszcze raz. :)

Cieszę się, że portrety tak wyraźnie zaznaczają swoją obecność.

Dziękuję i pozdrawiam wzajemnie

:)

Cześć, Aniu, no tu się kłania Przybyszewski, propagował hasło, które jest tytułem Twojego wiersza. 

Ciekawe jest:

Przejmujące. Mam dreszcz, ale taki pozytywny. Naprawdę fajny tez układ graficzny. J. 

Nie nawiązywałam świadomie do autora hasła; kiedy przeczytałam Twój komentarz, aż mi lekcje polskiego na chwilę stanęły przed oczami... :) Myślę, że wyrażenie "sztuka dla sztuki" już na dobre zadomowiło się w języku potocznym.

Jeśli odebrałaś ten wiersz jako przejmujący, to dobrze - zawiera duży ładunek emocji.

Dziękuję i pozdrawiam

P.S. Układ graficzny nie był w jakiś szczególny sposób zamierzony - utworzył go układ wersów. Ale przyznam, że wiersze wolne lubię wyśrodkowywać. :)

No to fajnie z tymi lekcjami, lekcje się przydają. Każde - i te dawne, i te teraźniejsze, wszak kazda chwila, to lekcja, nieprawdaż? 

;))) 

To bardzo głęboka myśl. Przyznam, że wolałam te szkolne - były bezpieczniejsze i przewidywalne... W życiu...często nie do końca wiadomo, czy dane zdarzenie jest lekcją, a jeżeli tak - to jaką? Czy to lekcja, która wzmacnia poczucie wartości, czy odwrotnie? Czy uczy nas samodzielności, czy do niej zniechęca? Czy jest karą - czy nagrodą?

@Deonix_ : Dziękuję za głos. :)

Ciekawy, choć smutny (jak dla mnie) tekst.

Fotografia to niby obraz rzeczywisty, a jednak dwuwymiarowy, pozbawiony głębi. Zdjęcia to tylko zdjęcia, ludzie tworzą historię, ich myśli, notatki, dopowiedzenia. 

Bez nich relacja jest sucha, pozbawiona wymiaru emocjonalnego, jest "sztuką dla sztuki". 

A przynajmniej tak to właśnie odebrałam. 

Pozdrawiam, 

D. 

Każda jest dobra, bo uczy, tyle, żeby nam się chciało chcieć skorzystać. 

A życie? Pisze różne scenariusze. Sama wiesz, jak jest. Aniu, pozdrowczyk. J. 

@Justyna Adamczewska : Dziękuję za głos. :)

Masz rację, Deonix, ten tekst jest smutny, nawet bardzo.

Twoja interpretacja odbiega od pierwotnego zamysłu, ale ja lubię interpretacje, które pozwalają mi z innego punktu widzenia spojrzeć na własny wiersz. :)

Twoja interpretacja - jeśli ją dobrze rozumiem - jest zresztą bardziej optymistyczna niż to, co chciałam przekazać. Ty mówisz: relacja to coś więcej niż tylko jej zarejestrowane obrazy. Ja w tym wierszu chcę powiedzieć, że kiedy relacja się kończy, powstaje pragnienie usunięcia wszelkich jej śladów.

Pozdrawiam :)

Przekonuję się coraz częściej, że na planie w czasie zdjęć wymagają tego, czego nie było w scenariuszu...

Pozdrawiam

A widzisz, mój (w chwili pierwszego czytania) ścisły umysł nie wniknął w romantyczne pragnienie zniszczenia. Mam tendencję do gromadzenia wszystkiego i kopiowania, bardzo rzadko cokolwiek wyrzucam czy niszczę. I sama się nieraz tym krzywdzę. Czasami wspomnień, przeszłości trzeba się pozbyć, aby sobie ulżyć, więc może Peelka podjęła słuszną (choć nie bezbolesną) decyzję. Może. 

Pozdrawiam również, 

D.