Noc

Zasnąć,  obejmowany  ciepłem,  odpocząć,  noc  taka  cicha

Wlokąc  się  krok  po  kroku  charcząc  oddycham  uparcie

Wiem,  że za  mną  stąpa,  precz! Jeszcze  nie  zdycham

W śniegu  tonąc  brnę  na  ostatnie  starcie

Drzewa  niczym  wyplute  z  otchłani  pajęcze  demony

Za  gardło,  za  włosy  chwytają  swym  cieniem

Po plamach  krwi  mojej  pełza  śmiech  jej  szalony

Blask  oczu  moich  kradnąc  z  ostatnim  krwawym  tchnieniem

Nie  ostał  się nikt,  śnieg  zamknął  oczy

Kryjąc  ból  zastygły,  puchu  znieczuleniem

Tym  którzy  zbudzeni,  do  broni  zdążyli  skoczyć

I  tym  którzy  odeszli,  którym  w  śnie  wydarto  tchnienie.

Lubę wiersze, które mogę zobaczyć... takie krótkie historyjki. U ciebie zdecydowanie widać wszystko :)

Tylko po co te powtórzone "oczy" i "którzy"?

Pozdrawiam

Dziękuję. To są  obrazy które przeżywam, spisuję i często nie redaguję. Ten jest z 1997 roku, tak mi się odnalazł :)

Umiejętnie operujesz obrazami.

I  tym  co już  odeszli,  którym  w  śnie  wydarto  tchnienie.

PozdrawiaM.

Witaj -  ciekawy wiersz  -  faktycznie zatrzymuje.

                                                                                                                Pozd.

Wiersz przemawia do wyobraźni - jeszcze tu wrócę. :)

Pozdrawiam