Nie ma ideałów

Ich cel...odnaleźć ideał.

Żałośni poszukiwacze

nieumiejętnie cedzą urobek

na sicie 

z marzeń splecionym. 

Być Syzyfem...

Chcieć być Syzyfem z własnej woli?

Szaleńcy! 

Więźniowie wyimaginowanej

wyobraźni,

a może bardziej jej braku?

Samo skazańcy,

z wyrokiem 

dożywotniego pozbawienia

wolności... 

udają mądrych

chcąc równać się,

bratać z Alfą

i 

Omegą,

a zasługują tylko na miano

bycia 

i!

Poco tworzyć wzór

by rozwiązać działanie,

które 

nie ma rozwiązania?

Pseudo ideał i tak przestanie być

ideałem,

jak zawsze kiedy myślisz,

że znalazłeś szczęście!

Wystarczy,

że jeden maleńki element

będzie chwiejny...

runie piramida marzeń

burząc

wszelkie ideały.

To jest dobra treść. Wiersz nosi znamiona buntu, który ma w sobie peel.
Myślę, że jego wściekłość jest uzasadniona. 
Kasper tak od siebie powiem tylko że w 5 wersie na pewno zmieniłabym szyk. Ta inwersja popsuła pierwsze zetknięcie się z myślą. Trochę też bym go odcedziła, momentami przegadany. Zrezygnowałabym też z wielokropków i pytajników, a także poprzytulałabym wersy, ale zajrzałam do innych Twoich wierszy i widzę, że masz taki styl. Zatem ok. 
Samoskazańcy napisałabym razem i rozdzieliła poco.
Reszta ok. Warto nad nim usiąść. Wszystkie uwagi są subiektywne, więc... Pozdrawiam.