odpryski

grafitowo - ołowiany świt 

wśliznął się 

jak kosmaty kot - 

przez uchylony brezent,

liżąc poświatą struny gitary,

majaczącej w kącie obłym zarysem.

czeremcha odurza. 

Bardzo wyraziście, odczuwalnie wszystkimi zmysłami ujęta chwila.., wychwycony odprysk tajemniczego piękna.., tak jakby czas się nagle przy niej zatrzymał... Przepięknie :)

Bardzo dziękuję Duszko za tak cudowny komentarz - z ust mistrzyni lekkości i finezji to, doprawdy zaszczyt - dziękuję za wizytę oraz za serce, pozdrawiam serdecznie.  :)

Dziękuję @Gaźnik

Ja także dziękuję. Świetnie prowadzisz pióro :)

trochę drażni mnie ta "nikłość" (wydaje mi się niepotrzebna) i inwersja 'rosą pokryty", reszta zawodowo :)

Dzięki wielkie, Janku, pozdrawiam.  :)

Za czeremchę :) :) :)

I za kota :)

kot wpełza? Przyznam, że nigdy nie widziałam pełznącego kota:)

Zaczynasz małą literą, a później po kropce piszesz dużą. Czeremcha...

Ogólnie ładny obrazek:)

Witaj Nawojka - dzięki za odwiedziny - i pytanie - masz kota?  :)

Miałam kota, ale nie pełzał, skradał się na przykład. Pełza wąż.

To impresja, Bogdanie. Pozdrawiam J. 

Nie będę się sprzeczać ze znawcą zwierzaków wszelakich:) 

Niech pełza.

A widziałaś kiedyś, droga Nawojko -  tak na żywo - lewitującego człowieka?  :)

Ja widziałem - moja Małgoś - 30 lat temu, gdy oświadczyłem jej się, ona nie szła - poruszała się pięć centymetrów nad ziemią  ;)  pozdrawiam. 

Tak, jasne.

Ale - sorry - nie miałem na celu by urazić Ciebie

A nawet gdybyś miał, to nie uraziłeś, bo niby dlaczego. Nie rozumiem.

Ja tylko o kocie i wierszu. Lewitująca przyszła żona jest poza moimi zainteresowaniami. Chyba, że napiszesz o tym wiersz.