ŻYWIOŁ

Z sinego nieba deszczu strumienie,
lecą z Niagary silnym impetem;
w potok zmieniony mały strumyczek,
pożar serc wznieca - gasi nadzieję...

Prze niczym taran - ludzkie siedziby
w niwecz obraca - jak młotem Thora.
Uprawy rosą potu podlane
toną, w rozpaczy mętnych jeziorach.

Żywioł opisać? chyba się nie da - 
początek - koniec - tak odtąd - dotąd? 
Jeden maestro był co potrafił
Nazwisko - Staff - a imię - Leopold.

Bardzo lubię deszcz i spacer w deszczu. Jakoś nigdy nie kojarzę go z czyjąś krzywdą, stratą dobytku, miejsca zamieszkania. Raczej nastraja mnie poetycznie,

Wiersz Staffa, mój ulubiony (nie tylko)

W Twoim wierszu popracowałabym nad ósmym wersem,

ale i tak zostawiam serducho i pozdrawiam serdecznie :)

Dziękuję bardzo, Alicjo za odwiedziny oraz serducho - ja w roku 1997 przeżyłem powódź we Wrocławiu - nie do opisania - pozdrawiam serdecznie.  :)

Współczuję Bogdanie,

no widzisz, a ja wolę deszcz od upału.

Upały bardzo źle znoszę, w ubiegłym roku modliłem się o deszcz - w naszych stronach nie padało od początku maja do końcówki lipca, tylko prażyło.

Nie wiem czy lepiej? Zmieniłem ósmy wers - gdybyś Alicjo była łaskawa pochylić się nad nim jeszcze raz. :)  pozdrawiam. 

Jest teraz dobrze,

a tutaj

Uprawy rosą potem podlane  - nie powinno być?

Ten zabieg Alicjo był celowy - ,,Rosą potu" w tym przypadku ma zobrazować trud włożony, by zebrać plony,ponieważ gdy ciężko pracujesz, pot zalewa oczy, nieprawdaż?

Ok. sorry, przeczytałam rosną, zamiast rosą.

Zwracam honor :)

;)

Nie ugasi.

Miejmy nadzieję.

Pozdrawiam

Zdecydowane jeden z moich ulubionych wiersz to właśnie Deszcz Jesienny.

Serducho za to zakończenie. Tak niebanalne i ładne :)

Dziękuję Ci bardzo że wpadłaś - oraz za serducho - a Deszcz Jesienny?   Uwielbiam. Pozdrawiam.  :)

Byłem wtedy na zielonej szkole. W rozmowie z rodziną przez telefon cały czas się dopytywałem co się wydarzyło. Każdy mówił, że nic. Po powrocie usłyszałem, że nikt nie chciał mi psuć humoru śmiercią psa moich dziadków. Jednak on zdechł dzień przed moim powrotem. Kiedy w końcu mi wyjaśniono co się działo na południu kraju nie potrafiłem tego pojąć. Dopiero po latach oglądając materiały filmowe pojąłem sytuacje...

Dzięki @Gaźnikże wpadłeś oraz za serducho

Stary - to nie da się opowiedzieć - przykro mi z powodu psiny - najlepszego

Trzeciego stycznia straciłem swoją wielką przyjaciółkę - labradorkę Milę

Na tzw "familoku" w Katowicach (chyba ostatnim w tamtej dzielnicy) gdzie wciąż mieszka moje wujostwo do dzisiaj jest kreska namalowana farbą, która oznaczała szczytowy stan wody. Połowa drugiego piętra, a i tak nie mieli najgorzej.

Rex był fantastycznym psiskiem. Kochał dzieci i szczeniaki. Pozwalał nam na wszystko, ale bronił nas przed obcymi. Był ogromnym kundlem, ale nigdy nie zaatakowałby żadnego stworzenia (człowieka czy zwierzaka), chyba że w obronie swojej rodziny. Mentor psiaka mojego i mojej siostry. Nigdy nie zapomnę jak uczył go takich podstaw jak "męskie" załatwianie itd. Do dzisiaj mam uśmiech na twarzy (i łzy w kącikach oczu) jak sobie przypomnę kiedy nasz kilkutygodniowy york robił salta próbując podnieść tylną łapę (równocześnie obserwując Rexa, który z boku mu się przyglądał). Kiedyś pogonił na naszych pobliskich stawach psiaka, który straszył kaczuszki :)

Współczuje utraty przyjaciółki :( 

Piękny pies, a kotek równie sympatyczny.

To tak jak we Wrocławiu - idioci wybudowali jedno z większych osiedli mieszkaniowych ,,Kozanów" - na terenach zalewowych na wypadek powodzi. W efekcie - woda zatrzymała się między pierwszym a drugim piętrem