Podróż przez kresy ciemne

Jakbym widział kresy ciemne,

Nabrzmiałe ciszą.

To jedno, ciche, soszyte brzmienie.

Nuta Pana samego.

...

To ja, pielgrzym,

Idę pośród gawęd kruków,

Pośród grobów tych, co nigdy nie doszli.

Idę wśród sępów zajadłych,

Wśród czerni niepomiernych.

Ja, proch mały, co wśród demonów

Kulić się musi.

Ratuj Panie!

...

Ostatnie krakania zamiatają

Przestrzenie duszne.

Twe dzieło, Wielki.

Idę, a choć nikomu mnie widać,

Ani już ludzkiej stopy,

Ani nieznanej twarzy,

Oczu, choć oczu żywych.

Wiem, że iść trzeba,

Bo boję się ciebie, Panie.

...

I tego, co by po mnie pozostać miało,

Gdybym z kimś słowo zamienił

Ku przestrodze twojej.

Więcej moich utworów na:

Jest super! Kojarzy mi się z tym:

Posiałem ziarno
Siejące chaos
Zbyt szare dla ust
W skrzydła tuli kruk
Jak zapomniany grób
Upadłem, co zostało?

Ostygłe jak wiór
łzy cherubina
Parujące na amor
Wśród lecących piór
Szarpiące me ciało
Zza ciemnych chmur
Światło ożywia
Trupią bladość!

Tylko ta czcionka strasznie się buguje :/ Ale gdzieś ten klimat ( przynajmniej w moim odczuciu ;)) Pozdrawiam.