znowu zapomniałem

znowu zapomniałem że miałem zapomnieć

krótkie epizody pajęczyna wspomnień

wraca bumerangiem

w seksie zatopieni tym bez zobowiązań

poczuliśmy szczęście w puszce rozczarowań

spotkałem ją nagle

dużo słów nie było słowa niepotrzebne

instynkt czy uczucie dla nas wszystko jedno

ciała refren grały

potem ją szukałem nigdy nie znalazłem

chciałem ją zapomnieć przestać myśleć o niej

coś się wtedy stało

Andrzeju, a już myślałam, że wiersz jest pełen radości i szczęścia z powodu znalezionej miłości... A tu - bach! - smutek i klops na końcu. :(

Ładny wiersz. Jak większość Twoich.

Dziękuję.

Jest w tym też zasługa pewnego sympatycznego lecz chimerycznego sierściucha.

W przerwach między szukaniem gwiazd ( jedną ma w zasięgu ręki) udzielił kilka rad.

Pozdrów  ode mnie  tego Futrzaka szukającego kojącego cienia w Twoim ogrodzie.

Pozdrawiam

O, dziękuję! Nie omieszkam przeczytać mu Twojego komentarza. Na pewno będzie mu bardzo miło.

I może zrozumie, że naprawdę jest chimeryczny i nie jest to mój prywatny wymysł. :)

Chociaż myślę, że on to rozumie; kiedyś powiedziałam, żeby przestał na mnie fukać, to odpowiedział, że nie na darmo na kota mówi się fuczak. ;)))