***

po powrocie
z mojej Katedry Milczenia
zacząłem wypowiadać słowa
ostrożniej
nie dlatego
że nie wiedziałem co powiedzieć
czułem potrzebę porozumienia
z tym co zakryte
a tym co odsłonięte

stawałem się przezroczystym
widziałem światło dobre i prawdziwe
kółka i trybiki
poruszały nowe możliwości

akceptowałem przejście
na drugą stronę

Dzień dobry:)

czułem potrzebę porozumienia z tym co zakryte i  co odsłonięte

czułem potrzebę porozumienia tego co zakryte z tym co odsłonięte

Taki zapis jak masz teraz wprowadza mi w głowie zamęt:) 

Masz też sporo czasowników w tej samej formie zacząłem, wiedziałem, czułem, stawałem, widziałem i to nie zarzut, ale zwrócenie uwagi, że może uda się mniej monotonnie zbudować wiersz., a może nie:)

może stawałem się przezroczysty*, a nie przezroczystym*?

Wymowa wiersza przemawia do mnie. Przemiany w życiu czasem są niezbędne.

Pozdrawiam:)

dziękuję za komentarz. W tej formie zapisu, wiersz płynie. pozdrawiam

Wydaje mi się, że znam ten cudowny stan - tą przejrzystość po "oczyszczającym milczeniu"... Nasza świadomość rodzi czy otwiera się jakby na nowo... Nie tylko zobrazowałeś i nazwałeś w swoim wierszu (który przypomina płynną wypowiedź) ten trudno uchwytny stan, lecz także wskazałeś drogę do niego: odczucie potrzeby porozumienia "obu stron" (odkrytej i zakrytej) i akceptacja przejścia w tym celu na tą drugą. Jestem pod wrażeniem. Pozdrawiam :)

dziękuję za tak miły komentarz. Pozdrawiam

dziękuję za głos.