Oczyma drogowskazu.

Na podstawie "Anhelli", autor: Jerzy Czech.

Zło dobrem

Kłamstwo prawdą

Niewola wolnością

Zwierzęta ludźmi

Krew wodą

Pustynia łąką pełną drzew i kwiatów

Absurd rozsądkiem

Ateizm wiarą

Bieda bogactwem

Śmierć życiem

Psem człowiek

Pustka pełnią

Świat kłamców

Oto gdzie mieszkamy, żyjąc

Na pozór normalnie,

Udając obojętność, bezduszni

W ciągłej gonitwie trwając,

Zagubiwszy duszę gdzieś po drodze

Podobni szczurom,

Odpadkami się żywiąc i obłudy okruchami.

Pędzimy w pustkę, nicości pragnąc

Karmieni iluzją

Nie ma w nas zła, ani dobra,

Zgubieni na wieki,

Oczy zasnute bielmem

Ciała mgłą spowite

Żyjemy, podobni duchom w świecie umarłych

Za Życia

Zgnij Anhelli,

W  białej swej mogile

Daleko

Umrzyj cnoto,

Zdechnij prawdo,

Zgiń, przepadnij, duchu czysty

Na takie starocie

Nie ma już tutaj miejsca

W prezencie - ciarki przechodzą !

Po pierwsze, niepotrzebne inwersje.

Po drugie, z niektórymi tezami, zawartymi w wierszu, zupełnie się nie zgadzam, np. z tą:

Tekst nie jest zły, ale jeszcze do dopracowania, moim zdaniem.

Pozdrawiam :)

Dziękuję za ocenę :) faktycznie gdy go teraz czytam, także wydaje mi się daleki od ideału, inwersji zbyt dużo rzeczywiście. Popracuje jeszcze nad nim.

Dziękuję.

I również Pozdrawiam :)