BEZnadzieja

Sztuka za słaba, poeci banalni

bluzgi, umizgi, złamane serca 

patrzę wokoło, szukam powietrza 

zakrzywia obraz chłopiec z miasteczka 

Wzdycham i wzdycham lecz brnę do przodu 

cóż począć - nie zna mojego imienia 

znowu wieczorem stanę pod brzozą

sprawdzę czy nadal jego tam nie ma 

I nie usłyszę nic oprócz ciszy 

w głowie jedynie przeróżne tony 

które jej zagrał w drewnianej szopie 

na starym puzonie

Znów nic tu po mnie

i tu nie mam pomysłu:

Tekst niezły, urzekła mnie końcówka. 

Poprawiłam rytm w dwóch miejscach, na kolejne nie mam pomysłu. Ale rzecz jasna - to luźna sugestia, sylaba dodatkowa wybijała z plynnego czytania. Pozdrawiam, bb

ta słaba sztuka dziś na puzonie 

może tak zakończyć?

Kwiecisz, kwiecisz, aż... ukwiecisz! :)))

Nie napiszę o wierszu, tylko o tytule - bo mnie uderzył. BEZnadzieja - czyli: BEZ i nadzieja. Właśnie obłędnie kwitną i pachną bzy, a mnie nadziei brak... Ale gdy na bzy popatrzę - wraca życie. 

Dziękuję za ten tytuł. :)))

Pozdrawiam :)

BezNadziejnie napisane, Dlatego tak mi sie podoba. Koslawy na swoich chwiejnych nozkach, nie zmieniaj nic czasem w dzwiekach puzonu i brzydoty mozna odkryc cos pieknego.

Pozdrawiam 

Dziękuję. :)

@dmnkgl : Dziękuję. :)