Wołanie nocy

Usłysz wołanie nocy
Gdy zgaśnie zmierzch
Odrzyj mnie z tęsknoty
I zanurz swoje dłonie
W mojej duszy

Romantycznie :)

Taka jest chyba moja natura, dziękuję za komentarz ;)

Pozdrawiam :)

I fajnie - krótko a treściwie. Pozdrawiam.  :)

To, że użyłaś w tym fragmencie  pojęcia "dłonie" czyni dla mnie Twój wiersz nie tylko delikatnie pięknym, ale też ciekawym. Bo nie jego serce, nie oczy, nie jego dusza mają się w twojej duszy zanurzyć, ale jego dłonie, co daje mi do zrozumienia, że jest to rodzaj dotyku, pieszczoty ciała, które docierają aż do duszy, bo... jest w nich przede wszystkim miłość. Pozdrawiam :)

Witam,

Dziękuję za pozytywny komentarz. 

Zdawać by się mogło, że to tak niewiele a jednak daje mnóstwo radości i chęci do pisania ;)

Bardzo lubię miniaturki, najswobodniej czuję się podczas tworzenia tej formy literackiej ;)

Pozdrawiam serdecznie ;)

Dziękuję, pozdrawiam Paulinko.   d(*_*)b

Witam,

Dziękując serdecznie za miłe słowa, które są zawsze dla mnie inspiracją przyznaję, że rzeczywiście szłam takim tokiem myślenia.

Dotyk to dla mnie bliskość, która jest synonimem miłości, łączących nas więzów z drugim człowiekiem. Sama psychologia, mowa niewerbalna dużo nam o tym mówi. Zasada dystansu interpersonalnego to nic innego jak zróżnicowanie odległości fizycznej od innych osób ze względu na poziom zaufania.

Jeżeli więc pozwalamy, by ktoś dotykał naszej duszy, musi być kimś wyjątkowym.

Trochę zracjonalizowałam swój utwór co nie do końca mi pasuje, ale pisząc go moje serce górowało nad rozumem :D

Pozdrawiam ;)