Spektakl.

Scenarzysta uśmiechając się ukradkiem oko puścił do mnie
lat temu pięćdziesiąt... i jeszcze pięć
nie pytając czy zagrać mam chęć...
rekwizytor wyposażył pokoik na poddaszu bardziej niż skromnie.

- Obsadzam Cię w głównej roli, w mej nowej sztuce - tytuł jej ,,Życie" -
(neon wyświetlił napis - ,,Premiera")
- I zapamiętaj! grasz bez dublera - 
musisz tę sztukę - tak jak trzeba -  za pierwszym razem zagrać należycie.

Sztuka jak sztuka - niemowlę - dziecko - później młodzieniec - progres wciąż większy
tak w pół spektaklu autor miał wenę
statyści nowi weszli na scenę
żona - syn - córka - córka - syn młodszy - klakier drze mordę - ,,Standing ovation!"

Tak na wariackich trochę papierach i na kolanie wszystko pisane
pusta rubryka - ,,Gaża" w kontrakcie -
i grać tak non stop? a o antrakcie
też nie pomyślał nikt, żeby wpisać, gdzie trzeba. A bisy? czy bisy są przewidziane...?

Hah, fajnie byłoby gdyby tak można bisować. Cóż, w buddyści ponoć mogą, tyle że nie w tych samych rolach ;)

Podobno. Choć powiem Ci że moja chata zawsze pełna była zwierząt. wiesz- psy, koty- nieraz jak Ci psina w oczy spojrzy kuźwa- aż ciarki przechodzą.

Wiem co masz na myśli. Ale to chyba bardziej nasza zwierzęca natura odnajduje w nich bratnią duszę ;)

Dziękuję bardzo @Natuskaaza serducho.:)

Dzięki ogromne dla  @PunkRimbaud za serducho 

Zazdroszczę Ci nieco takiego scenariusza. Dobry wiersz :)

Pozdrawiam serdecznie :)